“Geniet ervan je leeft maar een keer”, zegt het volksgezegde. En zonder er dieper over na te denken is dat nog waar ook.
Je leeft maar een keer omdat er maar één leven is.
Of het nu leven is op aarde of in de zee of in het heelal of in een andere kosmos... er is maar één leven. Of het nu over het heden of over het verleden gaat, het blijft datzelfde ene leven.

Stilte beleven is een hogere bewustzijnsvorm.

De tijd die we vrij maken om ons dagelijks in de stilte te begeven toont aan hoe sterk de energie van de stilte op ons inwerkt.

Mensen die geen tijd over hebben om zich terug te trekken in de stilte worden door hun leven meegesleurd alsof ze in wilde rivier terecht zijn gekomen.

Deze mensen zijn te beklagen.

Het gebeurt regelmatig als ik ergens moet wachten dat ik andere mensen gadesla.
Vroeger, toen ik jong was, ging mijn aandacht steeds naar diegene die het blijkbaar veel gemakkelijker en beter hadden dan ik. Dan dacht ik “waarom hebben zij het zo goed en ik niet “ maar nu is dat andersom. Nu vallen de mensen die het moeilijk hebben mij op. Dat koppeltje die een kind verloren en kampen met de pijn van dat grote verlies. Die man of vrouw die het bericht krijgt dat ze ongeneeslijk ziek zijn. Dat gezin dat door tegenslag geveld wordt en op straat terecht komt. Die mensen die in de kettingbotsing terecht kwamen . Die persoon die onterecht beschuldigd werd en in de gevangenis zit. Nu denk ik : “waarom ik niet ?“

Om te groeien moeten we het nieuwe toelaten en het oude loslaten.

Loslaten betekent afstand doen van wat je gelooft, afstand doen van wat je gewoon bent, afstand doen van wie je dacht te zijn.

Het is je ego loslaten, jezelf lossen.

Dat gaat steeds gepaard met een identiteitscrisis.

Als ik terugkijk naar wie ik vroeger was dan herken ik me nog wel steeds in die persoon die ik was maar ik zie ook de frustraties waarmee ik vocht en die me in onzekerheden en angst gevangen namen. Ik zie hoe die angsten ook dromen en illusies opwekten en hoe ik er naar smachtte.

Ik ben werkelijk een andere mens geworden tijdens mijn leven. Getransformeerd en geëvolueerd, herboren.

Op de weinige foto’s die ik heb zie ik de verkramping op mijn gelaat. Ik voel de stress nog die me zenuwachtig maakte en die nu hervormd is in een stille aanvaarding.

Alle ziekten ontstaan uit geestesziekten.

We erven twee keer de vergissing.

Ze zit in onze genen geschreven en we ervaren ze nogmaals in de opvoeding.

Best is om je te laten inenten met een filosofische standvastigheid die alle naïviteit en illusie uitschakelt zodat je in harmonie leeft met de gang van het leven en zo min mogelijk in conflict komt met de werkelijkheid.

Ons lichaam reageert spontaan op leugen en onwaarheid door zich daar tegen te verzetten.

Ziek worden is een reactie op onwerkelijkheid die schadelijk is voor jou.

De meeste mensen mijden negativiteit en leven daarom liever in illusies.

Gelukkig zijn mag geen doel zijn want het is een vermogen.

Je kan leren om gelukkig te zijn.

Want een vermogen kan je door middel van oefening bekomen.

De moeilijkheid is dat het moeite kost en het gevoel van ongelukkig te zijn deze moeite in de weg staat.

Daarom beginnen de meeste mensen er pas aan nadat ze door de mand zijn gevallen en de hoop zijn verloren. Maar in feite is dat de beste positie om er aan te beginnen.

Je kent de spreuk: als de nood het grootst is is de redding nabij.

Dank zij ontmoeting en communicatie geven en ontvangen wij aan en van elkaar nieuwe inzichten.

Die nieuwe inzichten transformeren onze gedachten in een nieuwe richting.

Ook ervaringen kunnen eveneens onze gedachten veranderen als ze ons aantonen dat hoe we dachten niet aan de werkelijkheid beantwoordde.

Elke nieuwe gedachte kunnen we afsluiten door ons hardnekkig en principieel aan onze oude gedachte te houden. Dan schermen we alle mogelijkheden om te transformeren uit.

Hoe spijtig is het toch dat we onze reis als mens op aarde niet gebruiken om tot hoger bewustzijn te komen.

Hoeveel mensen ken ik die niet willen evolueren, niet willen veranderen en zich als een Zwitserse horloge houden aan tijden en ritmes en zich in de schuilkelders van hun gewoonten verstoppen.

Onze menselijke samenleving is gegrondvest op illusie.

Die is zo diep doorgedrongen in het weefsel van onze gedachten en heeft zich gemuteerd tot een waardeloze onwaarheid.

Het gevaar van illusie is dat ze onwaarheid versterkt en we steeds verder afdwalen van de absolute waarheid die de regels van het universum buiten ons en het universum in ons bepaalt.

Een foute gedachte is de geboorte van een foute levenshouding die ons fout doet handelen en waaruit foute gewoonten door ontstaan die op de duur ons karakter worden, onze vervormde gemuteerde aard. Maar ook de meeste anderen werden zo misvormd door de verloren gelopen geest en lopen in de pas van het misverstand. Als wij ook maar een beetje anders zijn worden we al bekeken als bizar of excentriek en door velen gemeden als waren we onbetrouwbaar.

Er zijn drie soorten mensen.

Alle ziekten ontstaan uit geestesziekten.

We erven twee keer de vergissing.

Ze zit in onze genen geschreven en we ervaren ze nogmaals in de opvoeding.

Best is om je te laten inenten met een filosofische standvastigheid die alle naïviteit en illusie uitschakelt zodat je in harmonie leeft met de gang van het leven en zo min mogelijk in conflict komt met de werkelijkheid.

Ons lichaam reageert spontaan op leugen en onwaarheid door zich daar tegen te verzetten.

Ziek worden is een reactie op onwerkelijkheid die schadelijk is voor jou.

Gelukkig zijn mag geen doel zijn want het is een vermogen.

Je kan leren om gelukkig te zijn.

Want een vermogen kan je door middel van oefening bekomen.

De moeilijkheid is dat het moeite kost en het gevoel van ongelukkig te zijn deze moeite in de weg staat.

Daarom beginnen de meeste mensen er pas aan nadat ze door de mand zijn gevallen en de hoop zijn verloren. Maar in feite is dat de beste positie om er aan te beginnen.

Ons economisch systeem heerst over onze samenleving.

Het is op hebben gebouwd en niet op geven ook al geven de machthebbers ons de illusie dat ze geven en delen.

Heel de natuur is gericht op delen en geven.

De bomen geven wolken, de wolken geven regen, de regen laaft de planten, de planten geven voeding, ….

Iedereen geeft en ontvangt en de put wordt gevuld en geleegd terzelvertijd.

De mens is reeds lang geleden uit de cirkel van geven gestapt en geeft met mondjesmaat, juist genoeg om zelf zoveel mogelijk te kunnen nemen.

Bewustzijn groeit niet onbewust.

Daar moet aan gewerkt worden.

De transformatie in jezelf toelaten door je gedachten en je overtuigingen in vraag te durven stellen en je niet vast te houden aan dogma’s en principes. Heel de natuur rondom ons is in blijvende transformatie, elke soort moet zich aanpassen aan de veranderende omstandigheden.

Als een soort zich niet kan aanpassen dan verdwijnt ze want de evolutie houdt geen rekening met persoonlijke belangen maar alleen met het belang van het geheel.

In het woord geduld schuilt het woord dulden. Dat is verdragen, tolereren, het niet van harte aanvaarden.

Nu is het de kunst om geduldig te worden zonder ergernis. Kunnen wachten, afwachten zonder ongeduld de kans te geven om je innerlijke rust te verstoren.

Deze kracht kan je ontwikkelen door erop te vertrouwen dat het leven je geeft wat je nodig hebt op de gepaste tijd.

Ik ontving mijn diepste inzichten geen seconde te vroeg. Alle voorbereidende inzichten en omstandigheden die me tot die inzichten brachten waren noodzakelijk om me voor te bereiden naar dat diepe vernieuwende inzicht.

De evolutionaire verandering die er enkele duizenden jaren ontstaan is tussen de dieren en de mens is nog steeds niet voltooid.

De activering van ons bewustzijn in onze cortex zorgde ervoor dat er uit een dier een mens ontstond.

Een wonder dat zich verder ontplooide tot wat de mens nu in de 21 ste eeuw geworden is.

De ontwikkeling van de mens staat echter nog in zijn kinderschoenen als we dit tegen over het ontstaan van de kosmos stellen.

Er zijn nog duizenden jaren van verdere ontwikkeling nodig om tot het wezen te evolueren dat we zullen worden.

In ons leven wordt de navelstreng drie keer doorgeknipt.

De eerste keer tijdens de bevalling.

De tweede keer als je je vrij gemaakt hebt van jouw opvoeders en je eigen beslissingen neemt.

De derde keer als je ouders sterven.

Zo heb ik dat mogen ervaren.

Nu heb ik het over de tweede keer.

Van zodra we niet meer naar elkaar luisteren heeft het geen zin meer om met elkaar te praten.

Een log oor sluit alle informatie af.

Dan heersen de oude gedachten in je hoofd. Ooit heb je ze in je opgenomen en ze bepalen hoe je denkt en wat je doet.

Een log oor hoort nog wel iets maar luistert niet.

Treur toch niet omdat ik even weg ben.

Ik ben net als jij gewoon het leven hier op aarde binnengestapt zoals ik de huiskamer binnen kwam.

Nu ben ik eruit gestapt omdat ik verder wil.

De dood is het vervoermiddel om naar de overkant te geraken. De veerboot die je overzet.

Het gras is hier echt wel groener dan aan de andere kant.

Hier wordt niet meer gevochten, vergeleken, gewedijverd. Hier hoef je niet meer bang te zijn.

Blijdschap is niet meer verbonden met verdriet, vrede niet meer met oorlog.

Liefde vergelijkt niet omdat liefde geen onderscheid maakt.

Vergelijken is een eigenschap van een ego dat zich wenst te onderscheiden, wenst te scheiden door verschil. Het ego wil zich voeden met succes en winst om zo uit te kunnen groeien in belangrijkheid en macht.

Het ego zoekt tekortkomingen en foutjes in de anderen om die in de verf te kunnen zetten om zelf te kunnen schitteren in foutloosheid. Het najagen van vergelijking en onderscheiding gaat altijd ten koste van vrede. Het zal je bijna altijd strijd en pijn opbrengen.

Voor de liefde is je uiterlijk of de vorm waarin je leeft onbelangrijk.

Ze had me een grote bos sleutels meegegeven want ze wist niet welke sleutel het was die op de deur paste.

En toen ik de sleutels één voor één in het sleutelgat stopte om de deur te kunnen openen dacht ik aan mijn sleutelwoord.

Welk woord hangt er aan mijn innerlijke sleutelbos die de deur naar mijn hart kan openen?

Hebben we allemaal niet zo een woordje dat ons rust of kracht geeft?

Het is alsof de deur naar mijn hart gesloten is en de doorgang wordt versperd door een prop van argwaan en angst, vervuild door frustraties, gevuld met desillusies en gestorven dromen.

Iedereen leeft met geheimen.

Gelukkig dat we onze geheime gedachten niet projecteren zodat iedereen ze kan lezen of zien.

En gelukkig is onze telepathie nog zo onderontwikkeld dat we onze dubbelzinnigheden nog voor onszelf kunnen houden. Als kleuter was ik al heimelijk verliefd op de juffrouw en sleepte ik dat geheim dag en nacht met me mee. Hoe vaak werd ik gered door een leugentje, de waarheid verstopte ik achter mijn verlangens.

Onze geheimen beschermen ons tegen de opinie en de reacties van de anderen die schijnbaar mooi in het gareel lopen maar zelf met talrijke fouten door het leven moeten.