Hoe minder we afhankelijk zijn van de mening en de aandacht van de anderen hoe minder we ons eenzaam zullen voelen.

Je vrij maken van de anderen vergt training en concentratie.

Zoals een sportman alle dagen oefent voor de komende wedstrijd zo moeten wij ons trainen om ons los te maken van het belang dat wij hechten aan wat de anderen van ons denken of voor ons voelen.

Eerzucht en hebzucht liggen vaak aan de oorsprong van onze behoefte naar de waardering van anderen.

De spreuk “ oefening baart kunst” is zo mooi.

Het is inderdaad een kunst om geduld en doorzetting met elkaar te verenigen.

Oefening is het herhaaldelijk uitvoeren van een techniek om uiteindelijk je doel te bereiken.

De oefening is het middel om het te bereiken.

Maar wat willen we bereiken?

Telkens opnieuw worden we ontmoedigd omdat onze verwachting niet afgestemd is op de realiteit.

Intellectuelen en hoog begaafde mensen zijn te beklagen, ze lijden een eenzaam leven vol onbegrip en weerstand. Zij zien helder en duidelijk hoe de gevaren van onze samenleving zich opstapelen en roepen uit volle borst naar de massa dat het de verkeerde kant opgaat maar hun stem wordt niet gehoord.

Visionairs voorspellen wat de gevolgen zullen zijn van onze levensstijl, maar niemand kan de beweging van het logge monster van onze samenleving afwenden.

De ruitenwissers wissen mijn tranen niet weg.

Mijn tranen wissen het verleden niet weg.

Op weg naar huis kwam het, zonder enige aanleiding, in mij op. Ik hoopte dat ik deze herinnering voorgoed opgesloten had in de vergeetput van mijn geheugen.

Zoals mijn demente grootmoeder plotseling kinderliedjes zong, zo onverwachts werd ik overspoeld door een golf van verdriet.

Een rusteloze geest kan niet mediteren.

Mediteren is je geest naar binnen richten in plaats van naar buiten.

Scherpzinnig en aandachtig je concentreren op je innerlijke gewaarwording.

De geest die door zorgen belast is en opgejaagd door de tijd vliegt moet zich mentaal voorbereiden alvorens te kunnen mediteren.

Bij meditatie richt ons oog zich niet meer naar de buitenwereld maar naar de binnenwereld en dat vergt aandacht en concentratie.

Zoals een vis zwemt in water en water inademt zo ademen wij lucht in en zijn we omringd door lucht.

Op dezelfde manier omringt ons de universele intelligentie. Het is onze persoonlijke intelligentie die het contact met de universele intelligentie in de weg staat. Onze persoonlijke intelligentie is maar een nietig beginsel van de kosmische universele intelligentie.

Onze denkgeest leidt ons naar gedachten en onze intelligentie leidt ons tot wijsheid.

Gedachten vormen zich spontaan op basis van de instinctieve beoordeling van wat wij aannemen wat aangenaam of onaangenaam voor ons is.

Het is onze natuurlijke weerstand voor vernieuwing die onze noodzakelijke evolutie in de weg staat.

Hetgeen we kennen stemt ons gerust en het onbekende geeft ons stress.

Dat is voldoende om telkens opnieuw dezelfde keuze te maken die zich verhardt in een gewoonte.

Gewoonten zijn betrouwbare handelingen in voorzichtigheid.

Valt het je op dat in het woord opgeven ook het woord geven zit?

Als ik opgeven hoor dan denk ik automatisch aan verliezen.

De moed opgeven of de taak opgeven.

Maar welke verlossing zit er niet in geven? Geven betekent dat iets uit jou naar buiten komt en dat je dat los laat of weggeeft.

Je wilt de wereld niet die je ziet.

Ze heeft je reeds sinds lang teleurgesteld.

Al wat je ooit bouwde gaf je nooit beschutting. Alle wegen die je hebt aangelegd brachten je nergens.

Al wat nieuw was, versleet en verging.

Je wilt deze wereld niet.

Geweld, leugen, bedrog, hypocrisie is de taal die je overal hoort.

Onverschilligheid de moedwillige blindheid.

De Griekse filosoof Diogenes woonde in een ton.

Toen Alexander de Grote hem vroeg of hij iets voor hem kon doen zei Diogenes: “ ja zeker, zet een stapje opzij want je staat in mijn zon”

De dag dat je zo onafhankelijk bent van mensen en goederen heb je een grote rijkdom verworven.

Een zelfstandige sterkte.

Waarom verbeelden we ons zo vele illusies en zien we de werkelijkheid van wie we zijn over het hoofd?

Het leven is een creatieve energie die zichzelf steeds opnieuw uitvindt. Creativiteit ontstaat eerst in de verbeelding en wordt daarna pas werkelijkheid. En de onbeperktheid van het leven maakt het mogelijk dat elke verbeelding onze werkelijkheid wordt. Dat is dan ook de reden dat wij onze ingebeelde persoon eerder aannemen als werkelijkheid dan de stille zwijgende persoon die diep in ons hart de enige werkelijkheid is.

Alles voltrekt zich in overeenstemming met de universele natuur.

Hetgeen op toeval of op warboel lijkt ontwikkelt zich verder volgens de ordening van de voorzienigheid.

Niets ontsnapt aan de regels van deze universele ordening.

Onevenwicht is slechts onze beoordeling en onze voorstelling van evenwicht en orde.

Uit de sterfte en de ontbinding ontstaat nieuw leven.

Hetgeen we einde noemen is een nieuw begin.

Hetgeen we begin noemen is voortzetting in haar constante metamorfose.

elfs de slapers helpen mee aan de ontwikkeling en de evolutie van het kosmische gebeuren dat door de eeuwen heen haar doel ontplooit.

Ook diegenen die tegenwerken, werken mee aan de kosmische ontwikkeling.

Niets in heel de beweging is onbelangrijk en alles werkt bewust of onbewust, actief of non-actief mee, aan het universele doel.

Als tuinontwerper heb ik geleerd om helemaal opnieuw te beginnen als ik niet tevreden ben van mijn ontwerp.

Dan laat ik het gemaakte ontwerp links liggen zodat ik het niet meer zie en neem ik een nieuw blad . Bijna automatisch verschijnt in mijn geest de oude vormgeving op het witte blad papier en dan moet ik van uit een andere hoek aan het nieuwe ontwerp beginnen om te vermijden dat de oude vorm toch terug komt in mijn tekening.

Ze belde uiteindelijk de slotenmaker op want ze kreeg de deur naar haar hart niet open.

Na grondig onderzoek had hij enkel maar een gat gevonden in een muur van gedachten, principes, redeneringen en overtuigingen.

Er paste ook geen enkele sleutel in.

De kleine doorgang werd veroorzaakt door een wildgroei van hebben en houden, van vlees en beenderen die de weg blokkeerden naar haar hart.

Waar je volmaakt zeker van bent is dat je bent. Maar waar je niet zeker van kan zijn is de benoeming van wie je bent. “ik ben dit “ of “ik ben dat”

Zoek met ijver en doorzetting om te ontdekken wat of wie je wezenlijk bent en maak je vrij van al jouw vorige benoemingen.

Ik ben jong of oud, man of vrouw, gehuwd of ongehuwd, vader of moeder, geschoold of niet, met een beroep, ziek of gezond .....

Na 45 jaar trouwe dienst zit de cipier zijn laatste dagen uit in de gevangenis waarin hij al die jaren werkte.

Binnen de muren en de hekken, de stalen deuren en de rinkelende sleutels, leefde hij het grootste deel van zijn tijd.

Hij zei me: “Gevangen zit je in jezelf. “

In feite zijn wij de regisseur van ons eigen leven.

Wij kiezen de locatie waarin we willen vertoeven, en de acteurs waarmee we ons omringen.

Door middel van keuzen beïnvloeden we de omstandigheden want het leven is een beweging die op actie en reactie reageert.

en mooie compositie straalt harmonie en evenwicht uit en vertegenwoordigt ons verlangen om dit in ons dagelijkse leven ooit te bereiken.

Schoonheid opmerken vergt ruimte, voorbereiding en aandacht, zo niet gaan we er aan voorbij.

En op diezelfde manier gaan we ook aan het geluk voorbij.

We jagen onze dromen na omdat we verwachten dat ze ons gelukkig zullen maken. Maar we komen tot de spijtige conclusie dat we er zelden gelukkig van worden. Verwachtingen die uitkomen maken ons heel even blij, maar een blijvend geluk kunnen we er niet van verwachten.