Als we ons bewust zijn van wie we zijn dan bezitten wij het volle bewustzijn.

De geest van waarheid is een kenmerk van onze ziel.

Ieder van ons bezit de volledige kennis van het leven. Wij zijn er ons enkel niet van bewust.

We worden ons stapsgewijs bewust van wie we zijn naargelang we kennis krijgen over het leven.

Mijn tegenstander heeft zich als een vijand opgesteld en wilde nooit onderhandelen om een aanvaardbaar akkoord te bekomen.

Harteloos werd de pijn in wraak omgezet.

Daar is niets tegen opgewassen.

Wraak is een terugbetaling waarvan de intrest hoger is dan de som die moet terugbetaald worden.

Nooit aflosbaar.

Geluk en je ongeluk zijn in werkelijkheid één. Ze zijn alleen door de illusie van de tijd gescheiden.

Tijd is een uitvinding van ons verstand dat enkel begrijpt dank zij contrast, dualiteit of splitsing.

Grijs begrijpen we omdat we wit tegenover zwart hebben gezet.
Tijd begrijpen we omdat we toekomst tegen verleden hebben gezet.

Deze indeling maakt dat we het tijdloze NU, niet meer zien.

Indien we elk moment splitsen in, dit was het, of dit zal het worden, gaan we aan het belang van dat moment voorbij.
Het moment splitsen in vroeger of in later is uit de eeuwigheid stappen en in de tijd terecht komen.
De illusie van tijd zorgt ervoor dat we uit het ALTIJD stappen en ons daardoor sterfelijk maken.

Hoe hoger je klimt, hoe harder de val kan zijn.

Het is niet omdat we evolueren in bewustzijn dat we de strijd overwonnen hebben met de dualiteit die in ons leeft.

Het blijft een dagelijkse uitdaging om het gevecht met onszelf en onze zwakten verder te zetten.

Begeerten en verlangens blijven ons verleiden. Door ze zoveel mogelijk uit de weg te gaan hebben ze minder vat op ons, en dat is goed. Maar denken of verwachten dat we ervan verlost geraken blijft gevaarlijk.

Zolang we onze stress niet kunnen beheersen zal mediteren onmogelijk zijn. Ook al verwachten we dat we onze stress onder controle kunnen houden dank zij meditatie.

Meditatie zal ons in een later stadium van onze evolutie zeker sterken en stressbestendiger maken maar stressbeheersing zal noodzakelijk zijn alvorens wij gaan mediteren.

Mijn tegenstander heeft zich als een vijand opgesteld en wilde nooit onderhandelen om een aanvaardbaar akkoord te bekomen.

Harteloos werd de pijn in wraak omgezet.

Soms verwaarlozen we onze kinderen door ze te verwennen.

Liefde betekent niet dat we de andere afhankelijk moeten maken van ons.

En door te verwennen creëren we wel die mogelijkheid.

oals het tromgeroffel tijdens een spannende act, roffelt de regen op de bladeren van de bomen alsof ze me iets wil aankondigen.

Ik vraag het haar.

Elke kunstenaar gebruikt zijn kunstwerk om iets wat in hem leeft uit te drukken.

Al wat hij ooit gezien of gehoord heeft kleeft als een beeld of als een geluid aan zijn onderbewustzijn.

Elk beeld en elk geluid mengt zich in hem met de gevoelens die ze opgewekt hebben, anders had hij het nooit opgemerkt of nooit gehoord.

Hoe machteloos sta je te kijken naar het diepe verdriet van jouw geliefden. Je bent er de stille getuige van en hoe graag zou je een stukje van jouw vreugde willen wegschenken om de pijn te verzachten.

Vreugde delen is heel wat eenvoudiger.

Daar doet iedereen graag aan mee.

Stenen , algen ,planten,dieren... ze bezitten allen de universele intelligentie en leven ernaar.

Wij mensen bezitten ze even goed maar negeren ze.

Het is als iemand die schatrijk is maar zijn bankrekeningnummer vergeten is en daarom in armoede moet leven.

Uit grote nood moet hij vechten om te overleven en op rooftocht gaan.

Hoe erg is het met de mensheid gesteld. ?

De universele intelligentie is de kennis over het mechanisme van het leven.

De lage septemberzon schijnt achter mij en werpt een schaduw die voor mij loopt.

Meestal loopt mijn schaduw naast of achter mij, dat valt me nu pas op.

Hoe sneller ik stap hoe sneller mijn schaduw mij voorloopt. Ik ben verbonden met mijn schaduwbeeld. Mijn donkere schaduw.

Tijdens mijn boswandelingen ontmoet ik af en toe de norse fietser.

Telkens we elkaar kruisen wens in hem een goede dag toe. Hijzelf antwoordt nooit en blijft voor zich uit kijken alsof ik niet besta.

Uit gewoonte dekte ik de tafel voor twee. En toen ik me neer zette drong het plots pijnlijk tot me door dat je weg was.

Hoe sterk was jij mijn gewoonte geworden.

Als vanzelfsprekend.

Tot al jouw duizend gedaanten heb ik het gezegd, ik heb je lief.

Ik mis je adem van de nacht.

Wij mensen leefden reeds van in de oertijd in groepen. Kleine leefgemeenschappen van ongeveer een 30 à 40 tal mensen. Dat is de reden dat wij niet graag alleen zijn en velen onder ons last hebben van eenzaamheid.

Er is een groot verschil tussen alleen zijn en eenzaam zijn.

Ik heb periodes gekend in mijn leven dat ik zelden alleen was maar mij wel eenzaam voelde. En nu kan ik vaak alleen zijn zonder mij eenzaam te voelen.

Traagheid overwinnen kost meer energie dan snelheid halen.

Een stilstaand voorwerp in beweging brengen kost meer kracht en energie dan een bewegend voorwerp in beweging houden.

Daarom is de eerste stap naar geestelijke of spirituele beweging het moeilijkst. Eens je het in beweging gebracht hebt gaat het alsmaar gemakkelijker om het in beweging te houden.

Vandaag was het stiller dan anders in het bos. Dat viel me op.

Alsof er geen wind of vogels meer waren. Enkel in de verte kraaide een haan en toonde mij de afstand in de stilte.

Ik herinnerde mij de tijd toen ik als kind in bad lag en zo stil bleef liggen dat het water als een spiegel mij doormidden sneed. Dan zakte ik met mijn hoofd het water in zodat mijn oren onder staken. Meestal was het dan ook zo stil.

Ik hoorde plotseling mijn ouders tegen elkaar praten die beneden in de living zaten. Het ging over mij. En als ik mijn adem inhield kon ik elk woord verstaan.

“Polleke zou een plaatsje bij de gemeente moeten krijgen, bij parken en plantsoenen, dan heeft hij later een goed pensioen” zei mijn vader.

Indien we geleerd hebben om ons niet meer te verzetten tegen wat is, en pijn, tegenslag, ongeluk en verdriet als een onderdeel van het weefsel van “worden “aanvaarden, dan kunnen we de diepe helende taak van ziekte en tegenslag in ons leven herkennen en accepteren.

Het is de ziekte die geneest.

Zonder ziekte zouden we nooit stil gezet worden in de manier waarop we met onszelf en met de anderen omgaan.

Zonder tegenslag zouden we denken dat al wat we doen wel oké is en niets ondernemen om het te veranderen.

Onbegrijpelijk hoe sterk mensen in vriendschap of in liefde van elkaar kunnen houden.

Zo kan je mensen ontmoeten die je nooit ontmoet hebt en precies al jaren kent. Het lijkt erop dat ze reeds altijd in jou bestaan hebben of dat je ze kent vanuit een vroeger leven.

Deze ontmoetingen zijn extreem anders dan al je andere ontmoetingen en ze gaan gepaard met een grote vloed van vreugde en liefde die zowel je hart als jouw lichaam vervullen met blijdschap.

Afstand of tijd heeft geen enkele invloed op de diepe hechting die er tussen die twee mensen bestaat. Zo kunnen deze mensen elkaar door omstandigheden twintig jaar niet gezien of gesproken hebben, vanaf het moment ze elkaar terug ontmoeten voelen ze de liefde en de verbinding die er tussen hen bestaat.

Het leven zit vol pijn en verdriet.

Pijn is onze leraar. Onze goeroe.

Zonder pijn evolueren we niet en blijven we in plezier en comfort.

Ons hele leven proberen we pijn zoveel mogelijk te vermijden.

We verzekeren ons tegen alle mogelijkheden die ons financieel kunnen verarmen en we proberen ons zo gezond mogelijk te houden. Dat is een goede zaak. Maar tegelijkertijd beschermen we onszelf tegen pijn en ontberingen, dat juist de middelen zijn naar zelfrealisatie.

Het is de levenskunst om niet alleen geluk te vinden in de geneugten van het leven, maar ook om het goede te distilleren uit pijn en verdriet.