Één is het Oneindige, Eeuwige. De Oorsprong van al wat is.

Twee is dualiteit. Uit één geboren.

Drie is het nieuwe dat uit de ontmoeting van twee voortkomt.

Als twee handen in elkaar klappen ontstaat er iets nieuws, namelijk: het geluid en haar trilling.

Heel de schepping bestaat uit ontmoetingen die nieuwe dingen scheppen.

Man en vrouw ontmoeten elkaar en worden naar elkaar aangetrokken in het verlangen om één te worden. Deze ontmoeting wordt een bevruchting waaruit nieuw leven ontstaat.

Eeuwigheid betekent niet eindeloze tijd, maar betekent geen tijd.

Op de horizontale tijdslijn die tussen verleden en toekomst loopt is er op elk punt op die lijn een verticale lijn, die de meeste van ons niet zien. Deze verticale lijn is het enige levendige moment van ons bestaan: het NU.

Eens dat moment voorbij is leef je of in het dode verleden of in het niet geboren toekomstige. Daarom is het goed om tijdens de meditatie je te concentreren op je in en je uitademing. Je kan alleen in het NU ademen. Dat voor ogen houden, is jouw mentale anker uitwerpen . Zo blijf je in het NU .

Aanwezig en aandachtig .

Propriopsie of positiezin is ons zesde zintuig dat waarneemt hoe we ons lichaam in de ruimte voelen.
Proprioceptieve waarneming geeft ons informatie over ons eigen lichaam, zoals de positie, beweging van ledematen, gewrichten en pezen, het gevoel van "zwaarte" in bepaalde delen van het lichaam, vermoeidheid of de alertheid van de spieren .

Praten is de wind die je verdriet zal doen verdampen.

Verdriet lijkt vaak te diep en te troebel.

De mist van tranen verbergt de oevers waarop je kan rusten en loslaten.

Het voelt alsof je verdrinkt in je verdriet en daarom grijp je je krampachtig vast aan schuld.

Praten is de wind die je verdriet zal doen verdampen.

Wij mensen zijn sociale wezens en we hechten veel belang hoe de anderen over ons denken.

Wij zijn voornamelijk gericht naar onze buitenwereld en zullen ons meestal aanpassen aan wat de publieke opinie van ons verwacht.

Door meer aandacht te besteden aan onze binnenwereld zullen we in staat zijn stilte en rust te ervaren.

Dit vermogen om onze geest zachtjes en liefdevol tot stilte te brengen is essentieel belangrijk voor de ontwikkeling van onze intuïtieve intelligentie die we nodig hebben om op de juiste manier te kunnen functioneren in de buitenwereld.

Als je niet weet wat goed is of je weet niet wat kwaad is, dan weet je ook niet of je iets goed doet of iets fouts gedaan hebt en kan je ook nooit van schuld spreken, maar enkel van onwetendheid.

Het niet weten is in onze samenleving onvoldoende om toch de schuld te krijgen van wat we doen. In principe moeten we dagelijks het staatsblad lezen om in orde te zijn met de wetten van onze samenleving.

Boeddha zegt dat de onwetendheid de grootste zonde is.

Ons leven is een evolutie. Ontstaan uit “niets” en we zijn doorheen vele levensvormen telkens getransformeerd en geëvolueerd naar de vorm die we nu momenteel zijn.

Deze evolutie is een eeuwige actie en interactie die steeds groei inhoudt. Later evolueren wij niet meer uit materie en bezitten we geen lichaam meer en zijn we enkel nog geest .

Onze geest is verbonden met de Geest die geen vorm of lichaam nodig heeft om te Zijn en tevens zijn we verbonden met de geest die nog wel een lichaam of vorm nodig heeft om te zijn. Dan zijn we ons volledig bewust van de eenheid en het Al.

Gebruik al wat je ziet, al wat je ontmoet, al wat je hoort ,als middel, om blij te worden.

Zo wordt je de meester over je eigen gelukzaligheid.

Beziel elke situatie .

Blijf aanwezig in al wat je doet.

Glijd niet af naar vroeger of naar later. Laat de kloktijd niet over je heersen en doe gewoon wat je moet doen zonder je op te boeien dat het trager gaat dan verwacht of je te ergeren dat de hindernissen jouw programma dwarsbomen.

“Niet wat de mond ingaat bezoedelt de mens, het gaat de buik in en wordt op zekere plaats terug verwijderd. Maar door wat de mond uitgaat wordt de mens bezoedeld“ zei mijn Goeroe op een dag.

Woorden zijn uitgesproken gedachten.

En gedachten zijn overtuigingen die we vormen of die we als waar hebben aangenomen.

Overtuigingen zijn vaak gewoonweg overgenomen waarheden die je van je opvoeders hebt meegekregen. Overtuigingen die we klakkeloos overnamen zonder ze in vraag te stellen.

Wat beloond werd in het verleden en door onze opvoeders werd aangemoedigd beoordelen wij spontaan als goed. Wat zij veroordeelden beoordelen wij spontaan als kwaad. Het lijkt erop dat die principes in een gietvorm van onze persoonlijkheid zijn aangebracht en we uit die gedachten niet kunnen ontsnappen.

Mensen die geen medeleven kennen en alleen aan zichzelf denken kunnen niet geloven dat er mensen zijn die een onweerstaanbare drang bezitten om anderen te helpen en lief te hebben.

Zien wij niet rondom ons mensen die plezier beleven aan het lijden van anderen terwijl dit niet voor hunzelf van nut is. Zo ook zijn er mensen die plezier beleven aan het helpen van mensen zonder ook maar enigszins egoïstische bijbedoelingen te hebben.

Dit verlangen is het gevolg van de verlichting in hun leven. Ook al is de hoogste verlichting moeilijk te verkrijgen, dit speelt voor hen geen rol in de bedoeling van hun daden.

Deze mensen houden zich zelfs niet bezig of ze wel of niet op het pad van de verlichting zijn.

De onweerstaanbare drang om anderen uit het moeras van het lijden te bevrijden is een zuiver kenmerk van de liefde die hen vervult.

Het welzijn van de anderen is hun eigen welzijn.

Om de ware aard van de dingen te ontdekken, vrij van onze persoonlijke voorkeur of afkeur, hebben we wijsheid nodig.

We kunnen wijsheid verwerven door te denken en te redeneren aan de hand van gevolgtrekkingen die we uit ervaringen opdeden.

We kunnen wijsheid verwerven door studie die voortkomt uit een hogere geestelijke ontwikkeling.

Ook door opmerkzaamheid en observatie kunnen we veel leren.

Dankzij meditatie, studie en overdenking verwerven we een diepere wijsheid die de aard van de werkelijkheid van lijden en de vergankelijkheid ontboezemt en de onechtheid van ons zelf bloot legt.

“zoals een lamp een donkere ruimte verlicht en duizend jaar duisternis in één keer doet verdwijnen, zo worden tijden van duisternis verjaagd wanneer de lamp van de boeddha-geest levende wezens verlicht“

Jaren heb ik als zelfstandige tuinman tuinen aangelegd.

Het gebeurde dat ik dagen lang grond moest verplaatsen met mijn kruiwagen of moest spitten in zware kleigrond.

Mijn handen waren vol eelt van het werken, verhard door het zware werk.

Dat brengt mij tot de volgende gedachte.

Eelt krijg je door telkens opnieuw de zelfde handeling te doen. In het begin schuurt je vel open en krijg je vervelende blaren, maar daarna vormt zich eelt en krijg je harde handen .

Zo gaat het ook met het kwade.

Door er aan toe te geven krijgen we eelt op ons hart en verharden wij zodat we de stem van ons geweten op de duur niet meer horen.

“Alles gaat voorbij”

Deze levenswijsheid heb ik mogen ondervinden. En hoe ouder ik ben hoe meer zekerheid ik hier over krijg.

Het is die zekerheid die me het werkelijke geduld heeft opgebracht.

Want geduld houdt die zekerheid in.

Anders noemt het anders.

Uitzichtloos wachten.

Dromen of hopen.

Fatalistische overgave.

Machteloosheid.

Vanuit ons inzicht, dat naastenliefde het enige redmiddel is om ooit een vredige en harmonieuze samenleving te bekomen, moeten wij ons verzetten tegen de huidige manier waarop mensen en regimes met elkaar omgaan.

Dit verzet moet dan zonder burgerlijke ongehoorzaamheid gevoerd worden. We moeten zonder economische of politieke revolte toch ons doel en onze overtuiging nastreven en uiten.

Niet reageren op onrecht en zinloze macht is er zwijgzaam in toestemmen.

We moeten ons onderscheiden door onze levenshouding. Door de keuzen die we maken. Door dingen niet te doen of juist wel te doen.

Kennen we niet allemaal die toestand van twijfelend denken en dubben.

De situatie waarin we verkeren is beklemmend en we zouden er graag een oplossing voor vinden. Het is alsof we in een ronde hal zijn opgesloten met allemaal gesloten deuren. Geen enkele oplossing kan ons uit de penibele situatie redden. Geen enkele deur brengt ons naar een mogelijkheid om het gevaar of de omstandigheid enigszins gunstig te beïnvloeden.

We zitten vast.

Hoe, wanneer, waarom, zijn de vragen die constant door ons hoofd spoken maar hoe we ook denken er is geen enkele oplossing voor ons probleem.

n de stilte woont de schrijver die mij zijn teksten voorleest.
Ik begeef me graag in de stilte omdat ik graag naar hem of naar haar luister. Soms gebeurt er niets en is het of de schrijver weg is maar dan wandel ik gewoon door en verbind ik mij met al wat ik hoor of zie of voel of ruik.

En plotseling roept zij mij de titel van haar tekst. Beelden komen op het scherm van mijn gedachten en ik maak me klaar om ze op te schrijven.

Ze spreekt me over dingen die ik weet maar ik nooit onder woorden wist te brengen.
Verrassend kent ze de diepten van mijn twijfels en de scherpte van mijn angsten.

Een patstelling is een moeilijke positie, waaruit men zich schijnbaar niet kan redden.

Als twee partijen een conflict hebben,en van elkaar afhankelijk zijn, dan is het compromis het enige middel om een patstelling te voorkomen.

Een impasse is als een doodlopende weg die eindigt op de onmogelijkheid om verder te gaan.

Het prooidier wordt op dat ogenblik door het roofdier gedood.

Naast de dagelijkse oefening van onze geest in een aanhoudende terughoudendheid ontstaan er drie deugdzame idealen.

De juiste spraak.

De juiste handeling.

De juiste levenshouding.

Hieruit ontstaat er als vanzelf een morele code die we als natuurlijk ervaren.

Niet doden.

Niet stelen.

Niet liegen.

Zolang we geen inzicht verwerven blijven we fouten maken.

De meeste fouten ontstaan door onwetendheid en de meeste onwetendheid ontstaat door onkunde, onverschilligheid of blinde volgzaamheid.

Dank zij ervaringen, en meestal dankzij negatieve ervaringen, verwerven we inzicht. Zonder die negatieve ervaringen blijft alles meestal zoals het is en blijven we onze veilige gewoonten aanhouden.

Vaak moeten we keer op keer geconfronteerd worden met dezelfde tegenslag alvorens we de fout bij onszelf gaan zoeken en gewoonlijk hebben we de fout bij een ander gezocht.

Inzicht maakt een einde aan de wederkerende fouten die we maakten.

Als de ziel roept dan verschijnt de leermeester.

Al de andere lessen die we dank zij ervaringen kregen, hebben we nooit aanvaard. We hebben ons er tegen verzet door weg te gaan of door af te strijden of door op te geven.

De wil om te leren is noodzakelijk, zoniet blijven we blind of doof.

Dank zij de wil om te leren laten we onze eigenzinnigheid en onze halsstarrigheid los en worden we ontvankelijk.

De honderden wegwijzers die de weg naar de stad aanwijzen hebben geen nut indien we niet in die stad willen zijn.