Traagheid overwinnen kost meer energie dan snelheid halen.

Een stilstaand voorwerp in beweging brengen kost meer kracht en energie dan een bewegend voorwerp in beweging houden.

Daarom is de eerste stap naar geestelijke of spirituele beweging het moeilijkst. Eens je het in beweging gebracht hebt gaat het alsmaar gemakkelijker om het in beweging te houden.

Vandaag was het stiller dan anders in het bos. Dat viel me op.

Alsof er geen wind of vogels meer waren. Enkel in de verte kraaide een haan en toonde mij de afstand in de stilte.

Ik herinnerde mij de tijd toen ik als kind in bad lag en zo stil bleef liggen dat het water als een spiegel mij doormidden sneed. Dan zakte ik met mijn hoofd het water in zodat mijn oren onder staken. Meestal was het dan ook zo stil.

Ik hoorde plotseling mijn ouders tegen elkaar praten die beneden in de living zaten. Het ging over mij. En als ik mijn adem inhield kon ik elk woord verstaan.

“Polleke zou een plaatsje bij de gemeente moeten krijgen, bij parken en plantsoenen, dan heeft hij later een goed pensioen” zei mijn vader.

Indien we geleerd hebben om ons niet meer te verzetten tegen wat is, en pijn, tegenslag, ongeluk en verdriet als een onderdeel van het weefsel van “worden “aanvaarden, dan kunnen we de diepe helende taak van ziekte en tegenslag in ons leven herkennen en accepteren.

Het is de ziekte die geneest.

Zonder ziekte zouden we nooit stil gezet worden in de manier waarop we met onszelf en met de anderen omgaan.

Zonder tegenslag zouden we denken dat al wat we doen wel oké is en niets ondernemen om het te veranderen.

Onbegrijpelijk hoe sterk mensen in vriendschap of in liefde van elkaar kunnen houden.

Zo kan je mensen ontmoeten die je nooit ontmoet hebt en precies al jaren kent. Het lijkt erop dat ze reeds altijd in jou bestaan hebben of dat je ze kent vanuit een vroeger leven.

Deze ontmoetingen zijn extreem anders dan al je andere ontmoetingen en ze gaan gepaard met een grote vloed van vreugde en liefde die zowel je hart als jouw lichaam vervullen met blijdschap.

Afstand of tijd heeft geen enkele invloed op de diepe hechting die er tussen die twee mensen bestaat. Zo kunnen deze mensen elkaar door omstandigheden twintig jaar niet gezien of gesproken hebben, vanaf het moment ze elkaar terug ontmoeten voelen ze de liefde en de verbinding die er tussen hen bestaat.

Het leven zit vol pijn en verdriet.

Pijn is onze leraar. Onze goeroe.

Zonder pijn evolueren we niet en blijven we in plezier en comfort.

Ons hele leven proberen we pijn zoveel mogelijk te vermijden.

We verzekeren ons tegen alle mogelijkheden die ons financieel kunnen verarmen en we proberen ons zo gezond mogelijk te houden. Dat is een goede zaak. Maar tegelijkertijd beschermen we onszelf tegen pijn en ontberingen, dat juist de middelen zijn naar zelfrealisatie.

Het is de levenskunst om niet alleen geluk te vinden in de geneugten van het leven, maar ook om het goede te distilleren uit pijn en verdriet.

Één is het Oneindige, Eeuwige. De Oorsprong van al wat is.

Twee is dualiteit. Uit één geboren.

Drie is het nieuwe dat uit de ontmoeting van twee voortkomt.

Als twee handen in elkaar klappen ontstaat er iets nieuws, namelijk: het geluid en haar trilling.

Heel de schepping bestaat uit ontmoetingen die nieuwe dingen scheppen.

Man en vrouw ontmoeten elkaar en worden naar elkaar aangetrokken in het verlangen om één te worden. Deze ontmoeting wordt een bevruchting waaruit nieuw leven ontstaat.

Eeuwigheid betekent niet eindeloze tijd, maar betekent geen tijd.

Op de horizontale tijdslijn die tussen verleden en toekomst loopt is er op elk punt op die lijn een verticale lijn, die de meeste van ons niet zien. Deze verticale lijn is het enige levendige moment van ons bestaan: het NU.

Eens dat moment voorbij is leef je of in het dode verleden of in het niet geboren toekomstige. Daarom is het goed om tijdens de meditatie je te concentreren op je in en je uitademing. Je kan alleen in het NU ademen. Dat voor ogen houden, is jouw mentale anker uitwerpen . Zo blijf je in het NU .

Aanwezig en aandachtig .

Propriopsie of positiezin is ons zesde zintuig dat waarneemt hoe we ons lichaam in de ruimte voelen.
Proprioceptieve waarneming geeft ons informatie over ons eigen lichaam, zoals de positie, beweging van ledematen, gewrichten en pezen, het gevoel van "zwaarte" in bepaalde delen van het lichaam, vermoeidheid of de alertheid van de spieren .

Praten is de wind die je verdriet zal doen verdampen.

Verdriet lijkt vaak te diep en te troebel.

De mist van tranen verbergt de oevers waarop je kan rusten en loslaten.

Het voelt alsof je verdrinkt in je verdriet en daarom grijp je je krampachtig vast aan schuld.

Praten is de wind die je verdriet zal doen verdampen.

Wij mensen zijn sociale wezens en we hechten veel belang hoe de anderen over ons denken.

Wij zijn voornamelijk gericht naar onze buitenwereld en zullen ons meestal aanpassen aan wat de publieke opinie van ons verwacht.

Door meer aandacht te besteden aan onze binnenwereld zullen we in staat zijn stilte en rust te ervaren.

Dit vermogen om onze geest zachtjes en liefdevol tot stilte te brengen is essentieel belangrijk voor de ontwikkeling van onze intuïtieve intelligentie die we nodig hebben om op de juiste manier te kunnen functioneren in de buitenwereld.

Als je niet weet wat goed is of je weet niet wat kwaad is, dan weet je ook niet of je iets goed doet of iets fouts gedaan hebt en kan je ook nooit van schuld spreken, maar enkel van onwetendheid.

Het niet weten is in onze samenleving onvoldoende om toch de schuld te krijgen van wat we doen. In principe moeten we dagelijks het staatsblad lezen om in orde te zijn met de wetten van onze samenleving.

Boeddha zegt dat de onwetendheid de grootste zonde is.

Ons leven is een evolutie. Ontstaan uit “niets” en we zijn doorheen vele levensvormen telkens getransformeerd en geëvolueerd naar de vorm die we nu momenteel zijn.

Deze evolutie is een eeuwige actie en interactie die steeds groei inhoudt. Later evolueren wij niet meer uit materie en bezitten we geen lichaam meer en zijn we enkel nog geest .

Onze geest is verbonden met de Geest die geen vorm of lichaam nodig heeft om te Zijn en tevens zijn we verbonden met de geest die nog wel een lichaam of vorm nodig heeft om te zijn. Dan zijn we ons volledig bewust van de eenheid en het Al.

Gebruik al wat je ziet, al wat je ontmoet, al wat je hoort ,als middel, om blij te worden.

Zo wordt je de meester over je eigen gelukzaligheid.

Beziel elke situatie .

Blijf aanwezig in al wat je doet.

Glijd niet af naar vroeger of naar later. Laat de kloktijd niet over je heersen en doe gewoon wat je moet doen zonder je op te boeien dat het trager gaat dan verwacht of je te ergeren dat de hindernissen jouw programma dwarsbomen.

“Niet wat de mond ingaat bezoedelt de mens, het gaat de buik in en wordt op zekere plaats terug verwijderd. Maar door wat de mond uitgaat wordt de mens bezoedeld“ zei mijn Goeroe op een dag.

Woorden zijn uitgesproken gedachten.

En gedachten zijn overtuigingen die we vormen of die we als waar hebben aangenomen.

Overtuigingen zijn vaak gewoonweg overgenomen waarheden die je van je opvoeders hebt meegekregen. Overtuigingen die we klakkeloos overnamen zonder ze in vraag te stellen.

Wat beloond werd in het verleden en door onze opvoeders werd aangemoedigd beoordelen wij spontaan als goed. Wat zij veroordeelden beoordelen wij spontaan als kwaad. Het lijkt erop dat die principes in een gietvorm van onze persoonlijkheid zijn aangebracht en we uit die gedachten niet kunnen ontsnappen.

Mensen die geen medeleven kennen en alleen aan zichzelf denken kunnen niet geloven dat er mensen zijn die een onweerstaanbare drang bezitten om anderen te helpen en lief te hebben.

Zien wij niet rondom ons mensen die plezier beleven aan het lijden van anderen terwijl dit niet voor hunzelf van nut is. Zo ook zijn er mensen die plezier beleven aan het helpen van mensen zonder ook maar enigszins egoïstische bijbedoelingen te hebben.

Dit verlangen is het gevolg van de verlichting in hun leven. Ook al is de hoogste verlichting moeilijk te verkrijgen, dit speelt voor hen geen rol in de bedoeling van hun daden.

Deze mensen houden zich zelfs niet bezig of ze wel of niet op het pad van de verlichting zijn.

De onweerstaanbare drang om anderen uit het moeras van het lijden te bevrijden is een zuiver kenmerk van de liefde die hen vervult.

Het welzijn van de anderen is hun eigen welzijn.

Om de ware aard van de dingen te ontdekken, vrij van onze persoonlijke voorkeur of afkeur, hebben we wijsheid nodig.

We kunnen wijsheid verwerven door te denken en te redeneren aan de hand van gevolgtrekkingen die we uit ervaringen opdeden.

We kunnen wijsheid verwerven door studie die voortkomt uit een hogere geestelijke ontwikkeling.

Ook door opmerkzaamheid en observatie kunnen we veel leren.

Dankzij meditatie, studie en overdenking verwerven we een diepere wijsheid die de aard van de werkelijkheid van lijden en de vergankelijkheid ontboezemt en de onechtheid van ons zelf bloot legt.

“zoals een lamp een donkere ruimte verlicht en duizend jaar duisternis in één keer doet verdwijnen, zo worden tijden van duisternis verjaagd wanneer de lamp van de boeddha-geest levende wezens verlicht“

Jaren heb ik als zelfstandige tuinman tuinen aangelegd.

Het gebeurde dat ik dagen lang grond moest verplaatsen met mijn kruiwagen of moest spitten in zware kleigrond.

Mijn handen waren vol eelt van het werken, verhard door het zware werk.

Dat brengt mij tot de volgende gedachte.

Eelt krijg je door telkens opnieuw de zelfde handeling te doen. In het begin schuurt je vel open en krijg je vervelende blaren, maar daarna vormt zich eelt en krijg je harde handen .

Zo gaat het ook met het kwade.

Door er aan toe te geven krijgen we eelt op ons hart en verharden wij zodat we de stem van ons geweten op de duur niet meer horen.

“Alles gaat voorbij”

Deze levenswijsheid heb ik mogen ondervinden. En hoe ouder ik ben hoe meer zekerheid ik hier over krijg.

Het is die zekerheid die me het werkelijke geduld heeft opgebracht.

Want geduld houdt die zekerheid in.

Anders noemt het anders.

Uitzichtloos wachten.

Dromen of hopen.

Fatalistische overgave.

Machteloosheid.

Vanuit ons inzicht, dat naastenliefde het enige redmiddel is om ooit een vredige en harmonieuze samenleving te bekomen, moeten wij ons verzetten tegen de huidige manier waarop mensen en regimes met elkaar omgaan.

Dit verzet moet dan zonder burgerlijke ongehoorzaamheid gevoerd worden. We moeten zonder economische of politieke revolte toch ons doel en onze overtuiging nastreven en uiten.

Niet reageren op onrecht en zinloze macht is er zwijgzaam in toestemmen.

We moeten ons onderscheiden door onze levenshouding. Door de keuzen die we maken. Door dingen niet te doen of juist wel te doen.

Kennen we niet allemaal die toestand van twijfelend denken en dubben.

De situatie waarin we verkeren is beklemmend en we zouden er graag een oplossing voor vinden. Het is alsof we in een ronde hal zijn opgesloten met allemaal gesloten deuren. Geen enkele oplossing kan ons uit de penibele situatie redden. Geen enkele deur brengt ons naar een mogelijkheid om het gevaar of de omstandigheid enigszins gunstig te beïnvloeden.

We zitten vast.

Hoe, wanneer, waarom, zijn de vragen die constant door ons hoofd spoken maar hoe we ook denken er is geen enkele oplossing voor ons probleem.