n de stilte woont de schrijver die mij zijn teksten voorleest.
Ik begeef me graag in de stilte omdat ik graag naar hem of naar haar luister. Soms gebeurt er niets en is het of de schrijver weg is maar dan wandel ik gewoon door en verbind ik mij met al wat ik hoor of zie of voel of ruik.

En plotseling roept zij mij de titel van haar tekst. Beelden komen op het scherm van mijn gedachten en ik maak me klaar om ze op te schrijven.

Ze spreekt me over dingen die ik weet maar ik nooit onder woorden wist te brengen.
Verrassend kent ze de diepten van mijn twijfels en de scherpte van mijn angsten.

Een patstelling is een moeilijke positie, waaruit men zich schijnbaar niet kan redden.

Als twee partijen een conflict hebben,en van elkaar afhankelijk zijn, dan is het compromis het enige middel om een patstelling te voorkomen.

Een impasse is als een doodlopende weg die eindigt op de onmogelijkheid om verder te gaan.

Het prooidier wordt op dat ogenblik door het roofdier gedood.

Naast de dagelijkse oefening van onze geest in een aanhoudende terughoudendheid ontstaan er drie deugdzame idealen.

De juiste spraak.

De juiste handeling.

De juiste levenshouding.

Hieruit ontstaat er als vanzelf een morele code die we als natuurlijk ervaren.

Niet doden.

Niet stelen.

Niet liegen.

Zolang we geen inzicht verwerven blijven we fouten maken.

De meeste fouten ontstaan door onwetendheid en de meeste onwetendheid ontstaat door onkunde, onverschilligheid of blinde volgzaamheid.

Dank zij ervaringen, en meestal dankzij negatieve ervaringen, verwerven we inzicht. Zonder die negatieve ervaringen blijft alles meestal zoals het is en blijven we onze veilige gewoonten aanhouden.

Vaak moeten we keer op keer geconfronteerd worden met dezelfde tegenslag alvorens we de fout bij onszelf gaan zoeken en gewoonlijk hebben we de fout bij een ander gezocht.

Inzicht maakt een einde aan de wederkerende fouten die we maakten.

Als de ziel roept dan verschijnt de leermeester.

Al de andere lessen die we dank zij ervaringen kregen, hebben we nooit aanvaard. We hebben ons er tegen verzet door weg te gaan of door af te strijden of door op te geven.

De wil om te leren is noodzakelijk, zoniet blijven we blind of doof.

Dank zij de wil om te leren laten we onze eigenzinnigheid en onze halsstarrigheid los en worden we ontvankelijk.

De honderden wegwijzers die de weg naar de stad aanwijzen hebben geen nut indien we niet in die stad willen zijn.

Rituelen onderhouden goede gewoonten en houden ons wakker om de essentie te bewaren waarom we ze uitvoeren.

Op het moment dat het ritueel de rede van zijn oorsprong mist wordt het zinloos om ze uit te voeren.

Dan krijgt het ritueel op zich de betekenis en verdwijnt de essentie.

Het is goed bepaalde gewoonten in te lassen en tijd te maken in de drukte van je leven om stil te staan bij de essentie van je leven.

De drie belangrijkste vragen die we ons dagelijks moeten stellen om verder te kunnen evolueren naar bewustzijn moeten tijd en ruimte krijgen om in ons te kunnen ontwikkelen. Rituelen helpen ons daarbij.

Ik herhaal ze.

Wie ben ik?

Van waar kom ik?

Waar ga ik heen?

Zolang aftakeling, sterven en doodgaan onze gedachten beheersen zullen we dit als imperfectie beoordelen.

Van zodra we sterven als de natuurlijke overgang naar nieuw leven beoordelen zal imperfectie juist het kenmerk van het leven inhouden.

Als tuinontwerper ben ik al heel mijn leven op zoek naar schoonheid en zoek ik de combinaties waarin schoonheid zich nestelt.

Schoonheid is steeds op zoek naar evenwicht en harmonie.

Enerzijds besteed ik aandacht aan de meetkundige en vormelijke verhoudingen die ik met de architectuur bereik en anderzijds hou ik rekening met de steeds wisselende verandering van sterven en geboren worden, aftakelen, verslensen en verkleuren.

Een ontwerp ontstaat eerst in de winter.

Dove mensen merkten op dat de horende mens steeds naar de grond kijkt. Doven kijken veel meer rond en zijn aandachtiger.

Als tuinontwerper voorzie ik graag waterpartijen of vijvers in de tuinen.

De watervlakken weerspiegelen de wolken. Wij kijken nog amper naar de wolken omdat dat zinloze tijd inneemt en we al zoveel tijd tekort komen.

Nochtans zijn wolken prachtige figuren die constant van vorm veranderen en de creatieve beweging en verandering van het leven vertegenwoordigen.

Ik verschuil me in een bunker van argwaan.

Ben ik mijn vertrouwen in mijn medemens dan helemaal verloren?

We zijn besmet met angst voor elkaar.

Daar ontstaat elke vijandschap uit.

Mondmaskers en afstand houden helpt niet meer. De ziekte zit in onze genen.

In elke cel van mijn lichaam zit vijandschap in me opgesloten. Ik ben ervan doordrongen.

Daar moet ik me bewust van zijn.

Mijn schrikreflex toont me hoe erg ik er door bezeten ben.

Ieder van ons bezit een wereld van fantasieën, dromen en angsten die achter een gesloten deur in ons brein aanwezig is.

Fantasialand.

Gelukkig is die deur gesloten want die wereld is het gevolg van onze verwachtingen, onze verlangens en onze driften die zich veruiterlijken in fantasieën. Maar in fantasialand leeft er ook veel onrust en angst die zich verwerkelijkt in lugubere beelden.

Onze ziel behoort tot een geheel, maar is zich daar niet bewust van.

Bewust worden we pas dank zij de talrijke inzichten die ons stap na stap dieper naar de waarheid brengen.

Inzichten ontstaan door ervaringen die ons moeite, verdriet, pijn of vreugde opbrachten. Emoties die we beleven.

Gevoelens die we ondergaan.

Alle gevoelens veruiterlijken zich door ons lichaam. Zonder lichaam voelen we niets.

Mocht het leven een muziekstuk zijn dan horen we de muziek dankzij de muzikant en dankzij zijn instrument.

Wij zijn zelf de muzikant en ons lichaam is ons instrument.

Zonder instrument kunnen we de prachtige melodie die het leven schrijft innerlijk wel horen en in stilte de noten lezen en volgen, maar we missen de schoonheid en de gevoeligheid van de persoonlijke interpretatie van de muzikant.

Subatomaire deeltje

Het subatomaire deeltje is kleiner dan een atoom. Wetenschappers zijn erdoor gefascineerd.

Elke subatomaire interactie bestaat uit de vernietiging van de oorspronkelijke deeltjes en het ontstaan van nieuwe subatomaire deeltjes.

Deze wereld van de allerkleinste gekende deeltjes is een voortdurende dans van vernietiging en schepping, van massa die verandert in energie en energie die verandert in massa.

Vormen laaien op en doven uit. Een nooit eindigende voortdurende nieuwe werkelijkheid creërend.

Goede morgen.

Goede morgen wat kan ik voor u doen?

Ik wil gelukkig zijn.

Ben je al gelukkig geweest?

Oh ja, maar dat is al lang geleden.

Weet je ongeveer hoe lang dat geleden is?

Sinds .... dien ben ik niet meer gelukkig geweest.

De volksspreuk “wie niets doet kan niets verkeerd doen” is in mijn ogen niet juist. Je kan beter een fout maken met iets te doen dan jezelf veilig te stellen door niets te doen.

Nalatigheid is een zeer groot tekort in onze samenleving.

Ons afkeren van de ellende van een ander is fout.
We zouden bezorgd moeten zijn voor de anderen en diegenen moeten helpen die het moeilijk hebben.
Er is een enorm tekort aan solidariteit en aan mondiale bezorgdheid en respect voor alle volkeren en de bescherming van de eenheid.

We ontwaken opnieuw, bij onze geboorte, op de planeet van angst en verwarring.
Dit is geen toeval want er zijn duizenden andere leefbare planeten waarop we hadden geboren kunnen worden.
Het leven bestaat uit één enkele kracht, en dat is de liefde. Zonder liefde zou er niet gedeeld worden in de vreugde van het leven.

De vreugde van Zijn.

De Japanse onderzoeker Masaru Emoto heeft positieve en negatieve vibraties vastgelegd op foto’s.

Hij praatte dagelijks met zachtheid en liefde tot water dat hij daarna invroor.

De ijskristallen die zich gevormd hadden door de vibraties van zijn zacht stemgeluid werden mooi , samenhangend en harmonisch. Hij fotografeerde ze.

De watervlakken die hij benaderde met negatieve gevoelens vormden misvormde en agressieve kristallen.

Daarmee toont hij mij aan dat alle begin afkomstig is van het oergeluid ““aum” dat de eerste uitgesproken liefdesverklaring was.

De hele schepping zou ontstaan zijn door trilling. De trilling door de oerstem “Aum “ zoals de Boeddhist die noemt of “ in het begin was het woord” zoals de Christen ze beschrijft.

De wereld veranderen we niet door de anderen te corrigeren, maar door de bereidheid om onszelf te corrigeren, waardoor we veranderen.

Omdat ons individuele bewustzijn een deel is van het universele bewustzijn zal onze persoonlijke verandering een invloed hebben op het collectieve bewustzijn.

Het is de enige mogelijkheid om de wereld te veranderen in de wereld die jij verlangt die er zal komen.

Een rechtvaardige wereld.

Een wereld waarin harmonie en vrede heerst.

Ieder van ons bezit een innerlijke kracht die in ons bedolven zit. Soms noemen we dat een talent. Een specifieke eigenschap of een aanleg. Maar meestal kunnen we de kracht niet benoemen maar voelen we ze.

Deze uitzonderlijke kracht kan heel je leven als een uitgedoofde vulkaan in je sluimeren en nooit tot uiting komen. De omstandigheden en de ontmoetingen in je leven hebben hier een sterke invloed op.

Vaak worden de remmingen er reeds in je prilste opvoeding gelegd en wordt je ermee uitgelachen of belachelijk mee gemaakt waardoor je nog dieper in je schulp kruipt als daarvoor.

Het zijn jouw vrienden of jouw partners die je hiervan bevrijden.

Zij voelden deze bedolven kracht aan en werden er onrechtstreeks door aangetrokken.

Gunnende mensen ondersteunen je en bevestigen je. Ze trachten jouw frustraties of jouw angsten weg te nemen die bovenop jouw kracht een dikke laag van weerstand hebben opgebouwd.

Ik speel de hoofdrol niet in het toneelstuk van mijn leven.

Het zijn al de anderen rondom mij die ik ontmoet en mij omringen die belangrijk zijn.

Met hun reacties en hun vragen, beroeren ze mij. Met hun moed en hun doorzetting verwonderen ze mij. Met hun agressie en hun hebzucht verschrikken ze mij. Met hun aanwezigheid en hun liefde troosten ze mij.

Het gaat om hen. Zij tonen mij waar ik ben of niet ben in mijn evolutie naar de waarheid. Zij tonen mij waar ik sta met mijn liefde, mijn vrijgevigheid, mijn geduld.

Elke mens is een verzameling van ontelbare andere mensen die als een estafettespel het leven aan elkaar hebben doorgegeven . Onze genen zijn met hen gevuld .

Elke mens is tevens ook de drager van ontelbare nieuwe mensen die in hem of haar reeds aanwezig zijn in de vorm van zaad of eierstokken.

Bij het maken van onze stamboom komen we tenslotte allemaal uit bij het eerste begin. Toen uit het bewegingsloze het leven ontstond. De geboorte van het iets uit de baarmoeder van het niets.

Hoe ook de huidige mens gemuteerd is tot wie hij nu is, heeft geen belang, indien we de ketting schakel per schakel volgen komen we terecht bij het begin. Voorbij de eerste mens, voorbij het eerste dier, voorbij het eerste leven dat zich in vorm veruiterlijkte.