Als een oranje knipperlicht gaan de dagen open en toe.

Het waarschuwt ons voor gevaar.

Het gevaar om zinloos oud te worden en als een oude rivier te verzanden aan de oevers van het geluk en het verdriet.

De oranje ochtendzon kroont de opkomende dag als een nieuwe koning die mag heersen over de tijd. Elke morgen is een onbeschreven blad.

Door meditatie worden we één met een moment. Het onmeetbare kleine ogenblik dat tijdloos groot is en oneindig. Ruimte en tijd zijn begrippen van de wereld waarin we opgroeiden. Ze liggen buiten onszelf.

Tezelfdertijd verdwijnen we uit ons ego en verschijnen we in de grote gemeenschap van Zijn.

In het begin lijkt het erop dat we knipperen als een lamp die slecht contact heeft. Aan en uit. In de gemeenschap of in onszelf.

Ze zijn niet bedoeld om ons te plagen of ons te vernietigen. Ze zijn bedoeld om ons te verlossen.

Hoe moeilijk dit ook klinkt in je oren.

Tegenslag en ongeluk zijn de middelen die de liefde gebruikt om je uit de slaap van de onwetendheid te halen en je te verlossen uit je blindheid.

Je behoort tot de gemeenschap van liefde. Tot dat grote geheel dat niet te scheiden is.

In je onwetendheid loop je ervan weg zoals een verdwaald kind.

Hier op onze planeet van dualiteit heeft alles een keerzijde.

Wit heeft zwart.

Koppigheid heeft doorzetting.

Gierig heeft zuinig.

Mooi heeft lelijk.

Het ene draagt het andere.

Alleen liefde bezit geen tegendeel.

Liefde is volmaakt onschadelijk. Er is niets dat gevaarlijk of fout zou kunnen zijn in de liefde.

De wereld die we zien is de wereld die we zijn.

Wie we vandaag zijn is het resultaat van onze gedachten, van onze conclusies en van onze visies.

We zien de wereld zoals we denken en concluderen dat hij is.

Conclusies worden uit oordelen gebouwd.

Verlichte geesten zullen ons dan ook vragen om niet meer te oordelen.

Het oordelen verblindt ons voor de werkelijkheid en plaatst er illusies voor in de plaats. Onze illusies worden onze werkelijkheid en zo dwalen we steeds verder weg van wat is.

Stel je voor dat heel jouw lichaam en al jouw organen van glas zouden zijn. Dan zouden we het landschap tijdens onze wandeling door ons lichaam kunnen zien. Het licht zou geen schaduw geven maar door ons heen schijnen als waren wij er niet.

De zuurstof die buiten ons lichaam is zou ook in ons lichaam zijn zonder onderbreking.
Deze vergelijking kunnen we gebruiken om te begrijpen dat het leven een energie is die zowel buiten als in ons lichaam stroomt.

Het zwaarste gevecht dat je moet voeren, is het gevecht met jezelf.

In de vroegere tekenverhalen zag je de hoofdfiguur twijfelend naar twee tekstballonnetjes kijken. In het ene ballonnetje stond een vuurrode duivel hem aan te sporen om het verkeerde te doen en in het andere ballonnetje wees een mooie witte engel hem op de goede keuze.

Het is een beeldend voorbeeld van wat ik bedoel met het gevecht met jezelf.

Het is alsof je uit twee personen bestaat die constant onder elkaar compromissen moeten afsluiten.

Met jouw schoonheid kus je telkens weer mijn ziel.

Indrukwekkend met je ochtendgloed of breekbaar als de ontluikende akelei.

In je stilte leer je me luisteren en vertel je me al wat je weet.

Met je regen verfris je mijn gelaat en vervang je mijn zoute tranen door zoete druppels van liefde.

In je ogen zie ik voorbij de horizon van wie ik dacht dat je was en ontdek ik mezelf in de verte.

We leven in een tijdperk van individualisme.

Het ik, ‘mij’ en ‘mijn' staan centraal.

Al het andere draait daar omheen.

Deze levenshouding zet ons uit de kracht van de eenheid en maakt ons kwetsbaar.

'Ik tegenover de anderen' schept rivaliteit, competitie, scheiding, eenzaamheid, vijandschap en angst.

We hebben ons in een onmogelijke positie gezet, ver weg van harmonie, vrede en liefde.

We hebben zelfs een allergie ontwikkeld tegen elke mogelijke vorm van Goddelijkheid.

Energie visualiseert zich in beweging, geluid of licht. De energie die we verbruiken vermeerdert zich door de beweging. 1 plus 1 is 3. Deze vermeerdering laat toe dat er nooit een einde komt aan de bron van de energie.

Ook de zon is al miljarden jaren een enorme explosie van energie, en zoals alle levensvormen in dit leven een begin en een einde kennen, zal ook zij uitdoven.

Je kan zonder geloof niets waarnemen. Wat je waarneemt is wat je interpreteert wat het is, anders neem je het zelf niet waar.

Al hetgeen je onbekend is zal je, nadat het je overkomen is, interpreteren.

Je zal het benoemen, vergelijken met andere reeds gevormde interpretaties die je uit ervaringen haalde, en je zal het opslaan in jouw gedachtebank.

Het absolute is compleet en perfect en zonder dualiteit.

Volstrekt volledig.

In het Nederlands is het woord ‘volledig' het mooiste woord dat ik ken.

Het betekent enerzijds compleet, voltallig of absoluut. Het toont ons één geheel in een perfecte harmonie, zonder tegenstrijdigheden.

Anderzijds bestaat het woord ‘volledig’ uit twee tegenstrijdigheden: 'vol' en 'ledig'.

Sommige gewoonten of karaktereigenschappen en sommige gedachten kunnen wij niet uit ons hoofd zetten. Wat we ook doen en hoe sterk we ook wensen om er vanaf te geraken, het lijkt een onoverwinnelijke eigenschap in onszelf te zijn waarvan we niet verlost geraken. Het is alsof er in ons een bezetene, obsessieve persoon woont die meester van ons is en onze geest dwangmatig en willoos maakt.

 Een persoon die ergens door geobsedeerd is, kan de gedachten niet uit zijn hoofd zetten, hoewel hij of zij dit meestal wel wil. Het dwangmatig denken leidt vaak tot dwanghandelingen en verslavingen.

 Mijn vriend Paulus beschrijft in een van zijn brieven aan de Korintiërs dat hij kampte met een doorn in zijn vlees.

Siddhartha is de naam van Boeddha.

Die naam betekent wensvervullend.

Het was de diepe wens van Mäyädevi, de moeder van Siddhartha om een kind te krijgen. Ze was al twintig jaar kinderloos.

Ze koos die naam omdat haar wens eindelijk vervuld werd.

 Maar Boeddha vervult de wens van al diegene die op zoek zijn naar het geluk.

In het bureel van Anton zag ik een spreuk aan de muur hangen. “Bidt en werkt. “

Kort en bondig beschrijft die spreuk hoe we het best omgaan met religie en spiritualiteit.

 Bidden betekent je blik steeds op het oneindige eeuwige richten en werken betekent actief bezig blijven om dat eeuwige te vinden.

 De mieren in het bos zijn steeds ijverig aan het werken. Ook dat is werken in de universele betekenis. De zieke mens die moedig zijn ziekte draagt, die werkt.

Tonglen is een boeddhistische meditatie-oefening om de liefde en het mededogen in jezelf te versterken.

Het is een oefening die stapsgewijs leert om ons hart te openen waardoor we tot de essentie van ons mens-zijn komen en tot de bron van liefde die in ons ontspringt.

 Tonglen is het omarmen en aanvaarden van alle gewenste en ongewenste aspecten van ons bestaan in plaats van ze te ontwijken of ze te negeren.

De enige manier om tot zelfkennis te komen is meditatie en overdenking.

Door na te denken en inspiratie te zoeken in de gedachten van andere denkers verdiepen we ons steeds meer in het mysterie van Zijn.

 Deze overwegingen kunnen we “zelfrealisatie” noemen omdat de inspanningen die we daarvoor doen ons uiteindelijk naar zelfkennis brengen.

Zonder moeite te doen bereiken we niets in het leven.

Een van de belangrijkste eigenschappen van de liefde is dat ze u niet verplicht om haar lief te hebben . Je mag haar zelfs haten, haar de rug toe keren of haar onverschillig negeren 

Liefde is als een verwarmde ruimte . Zonder deuren of vensters. Net  een warmtebron zoals de zon. Hoe dichter je bij de bron bent hoe warmer je het hebt. Hoe verder je je van de bron verwijderd hoe kouder je het krijgt. 

Wij mensen hebben de natuurlijke nijging om onze liefdes in ons hart op te sluiten. We laten ze het liefst niet meer los en hechten ons eraan. Je hechten is je opsluiten en ook diegene waaraan je gehecht bent sluit je op  in jouw liefde. 

Als ik terugblik op mijn leven dan bots ik op situaties waarvan ik spijt heb dat ze me overkwamen.

We nemen heel ons leven door beslissingen en we staan dikwijls voor moeilijke en ingewikkelde keuzes. Een keuze bestaat zelden uit twee mogelijkheden.

Het is meestal een combinatie van verschillende mogelijkheden die we tegenover elkaar afwegen.

Elke optie bezit een oplossing maar tevens ook een aantal nadelen.

Kiezen is altijd een stukje verliezen.