Wie is die poëet die zich in mij verschuilt en mij teksten influistert?

Waar is die stem die zich in talent verbergt en mij de eer gunt?

Telkens denk je, hoe is het mogelijk dat dit blijft komen. Elke tekst brengt me dichter bij de waarheid en vergroot mijn inzicht dat ik uit onwaarheid besta.

Het komt van binnenuit.

De bron ontspringt in mij.

Niet in mijn hoofd maar ergens tussen mijn buik en mijn hart.

Daar voel ik het zitten.

Ik heb de grens bereikt om met woorden te beschrijven wat niet met woorden te beschrijven is.

Liefde in haar zuiverste onvoorwaardelijke vorm is niet te beschrijven.

Af en toe ervaren we wat echte zuivere liefde is.

Het overtreft onszelf en onze behoefte om iemand te zijn. In die liefde zou je willen sterven en alles kunnen loslaten om dat sprankeltje liefde te kunnen behouden.

Hoe dichter je de echte liefde kan naderen hoe groter je vertrouwen in het leven is en hoe minder angst je hebt. Vanuit angst kies je voor macht en verdediging en verwijder je je steeds verder weg van wat liefde is. Want liefde is een heerlijke samensmelting van ziel, lichaam en geest. Van twee word je één. Van veel word je alles.

Je bent genoeg.

Tevreden met wie je bent, waar je bent, met wat je kan en niet kan.

Je bent genoeg.

Je leerde van je mislukkingen en je geniet van je successen. Je groeit namelijk naar zelfvertrouwen en zelfrealisatie dank zij de successen en het besef dat je mislukkingen de noodzakelijke hindernissen zijn naar succes.

Er zijn twee grote verschillende betekenissen van het woord bewustzijn.

Het echte bewuste Zijn is de zielstoestand waar de spirituele zoekers naar streven. Het is een toestand van innerlijke vrede, zonder gedachten die we bekomen dank zij meditatie of yoga. Soms bevinden we ons daar ook onverwachts in bij het zien van natuurlijke schoonheid of bij het aanschouwen van een sterrenhemel of een zonsondergang.

Het verstandelijke bewustzijn is het herkennen van stukjes van de waarheid tijdens de meditatie die we verstandelijk opslaan in onze gedachten. We worden ons als maar meer bewust van het enorme wonder dat ons leven is.

De zon kuste me onverwachts met haar warme lippen met één

straal die door de bomen drong.

Ik keerde mijn aangezicht naar haar en ze kuste mijn gelaat.

Zo bleven we even verbonden met elkaar tot de wind de bomen wiegde en mij scheidde van de zon.

Ik denk dat ik elf jaar was toen ik voor het eerst een meisje kuste.

Het regende en we zaten naast elkaar aan de oever van de Semois onder een paraplu.

Gek hoe een vergeten herinnering zo plots tevoorschijn komt.

Zij die willen zijn, en het niet zijn, die verzamelen dingen om te kunnen zijn.

Ze vergroten zichzelf met hebben en denken dat ze daardoor zijn.

Zij die zijn, en niet hebben, weten dat ze alles hebben, omdat ze zijn.

Rijkdom zit niet in het hebben maar in het zijn.

Zij die veel hebben maar niet zijn vergroten hun aanzien en omringen zich met anderen die ook willen hebben en voor hen buigen

De meeste mensen verbinden het geluk met het verdriet. Hoe meer je geleden hebt en verdriet kent hoe groter je het geluk kan ervaren.

Je vreugde is je verdriet in zijn ware gedaante.

In de weegschaal van emoties compenseert de vreugde de last van het verdriet. Hier op de planeet van de dualiteit kan het ene niet zonder het andere.
Elk onevenwicht wordt hersteld naar evenwicht en alle organismen werken daar gezamenlijk aan mee.
Alleen de mens misbruikt zijn verstand en verliest het gezonde verstand dat de samenwerking tussen alle organismen verzekert.

We worden niet geboren met een handleiding aan onze teen waarop staat hoe we een gelukkig en harmonieus leven kunnen leiden.

Levenskunst is het gevolg van zelfzorg.

Het leren interpreteren van wie we zelf zijn.

Door onszelf te observeren en onszelf in vraag te stellen komen we langzaamaan tot het besef wie we zijn.

Het helpt om je te omringen met oprechte vrienden die het beste in jou naar boven halen door eerlijke en opbouwende kritiek te geven.

Toen we het over relaties hadden, zei ze dat liefde een werkwoord was.

De anderen waren het daarmee eens.

Ik dacht dat liefde geen werkwoord was omdat liefde een geschenk is.

Relaties onderhouden is een werkwoord, maar liefde is een puur geschenk dat je ontvangt zonder er iets voor terug te hoeven doen.

Iedereen krijgt het, zelfs de gemeenste crimineel of de sluwste psychopaat.

Liefde sluit niemand uit en maakt geen onderscheid.

Meditatie bereid ons voor op de ontmoeting van onze geest met de universele geest op het moment van onze overgang, wat anderen de dood noemen. Dank zij meditatie ervaren wij met mondjesmaat wat zo een ontmoeting inhoudt en herkennen we ons werkelijke wezen op het belangrijke moment van onze leven, de overgang naar ons volgende leven.

De Boeddhisten spreken over de vier bardo‘s.

De natuurlijke bardo van het leven.

De pijnlijke bardo van het sterven.

De heerlijke bardo tussen dit leven en het volgende leven.

De karmische bardo van wording.

Onze onsterfelijkheid ondervinden we tijdens dit leven en we ervaren het in die kleine heilige momenten tijdens onze meditaties.

Ik ben de leegte in jou.

Ik ben de leegte rondom jou.

Ik ben het verlangen in jou.

Ik ben het kind in jou.

Ik ben de stilte in jou.

De letters zijn van het blad gegleden en liggen als een hoopje dode bladeren op de tafel.

Als ik ze wil nemen veranderen ze in inkt.

Misschien moet ik een boek schrijven zonder letters met alleen maar vegen van inkt en verloren gelopen letters die niets betekenen en geen woorden meer vormen.

Elk woord heeft zijn betekenis verloren, elke zin houdt ons weg van de waarheid. Als een lamp die donkerte schijnt zoeken wij het licht.

Het werkelijke bewuste “Zijn” komt enkel voort uit de staat van “niet zijn” of anders gezegd zonder enige individualiteit of ego.

Spiritualiteit is niets anders dan dit doorzien.

De behoeften van ons lichaam zullen doorgaan tot het lichaam wegvalt, we mogen ons er alleen niet mee vereenzelvigen.

Metaforen zijn beelden voor het hart.

Ze zijn niet voor het hoofd bedoeld. Het hoofd is gulzig en ongeduldig en dient het lichaam. Ons hoofd is opdringerig en overstemt de stille stem van ons hart.

De taal van de metafoor wordt door elk hart apart verstaan. Als het waar is ,dan lucht het je op en voel je vreugde en vrede in je hart.

Je hart weet wat waar is en heeft daar geen rede voor nodig, integendeel, je hart voelt haarscherp de waarheid aan.

Wij leven tussen vreugde en pijn maar in feite leven we tussen gevangenschap en vrijheid.

Pijn en verdriet zijn het gevolg van onze gehechtheid en vreugde is het gevolg van onze vrijheid.

Gehecht zijn is gebonden zijn, met de boeien van afhankelijkheid.

Vrijheid is ontbonden zijn met de kracht van de vrije wil.

Kijk eens rond hoeveel dingen je hebt verzameld. Mijn huis, mijn auto, mijn fiets, mijn paard, mijn juwelen, mijn geld, mijn vrienden, mijn bezittingen, mijn hobby, mijn verzameling, mijn - mijn - mijn. Ook daar kan je heel wat in elimineren.

Daar gebruik je de regel van drie voor

Eén: je verkoopt het

Twee: als niemand het wil kopen dan geef je het weg

Drie: als niemand het wil dan breng je het naar de kringloopwinkel of gooi je het weg.

Je moet niet naar die open deur dag of naar dat feestje. Je moet niet alle dagen naar dat tehuis op bezoek. Beperk de “ik moet nog dit en ik moet nog dat”, geef jezelf de ruimte om niets te moeten doen. Kies iets nutteloos. Het enige nuttige doel is tijd geven aan jezelf.

Wie wilt er niet bevrijd worden van onrust, twijfel, angst, pijn en verdriet?

Bevrijding komt niet van zelf. Om bevrijd te worden moet je wel eerst beseffen dat je gevangen bent. Dit inzicht is niet vanzelfsprekend want velen zitten gevangen in een gouden kooi. Daar heb je het gevoel dat je veilig en comfortabel bent. Je wordt gevangen genomen door de zekerheid. Het deurtje van de kooi staat open maar we blijven vrijwillig in de kooi van welvaart en comfort zitten. Deze gevangenen kunnen zich geen ander leven voorstellen dan het leven in de gouden kooi. Van ’s morgens tot ’s avonds hollen ze om het opgejaagde tempo van de samenleving te kunnen volgen.

Niets is erger dan het verlies en de verwaarlozing van inzicht. Inzicht verwerven is een blijvende activiteit dat niet mag stopgezet worden of onderbroken worden door andere schijnbaar belangrijke activiteiten. Het verlies van bezittingen is niets tegenover het verlies van inzicht. Het verlies van roem en succes is niets tegenover het verlies van inzicht

Een lange periode van ziek zijn en lijden brengt je op één moment naar dat kleine moment waarop je zegt: nu is het genoeg, nu ben ik klaar om zonder koffers, zonder plan, te vertrekken en op de trein te stappen van de goede dood, die me verder brengt, verder dan de weg die doodliep in mijn leven.

Hoe vaak nam je al afscheid en bleef je toch omdat je niet verlaten kan?

Moe geleefd. Moe geleden.

De radeloze gezichten die je door hun glimlach door zag van zij die je lief hebben.

Er is nooit een goed moment om afscheid te nemen. Afscheid bestaat niet. Alles is tijdelijk, ook de dood.

Alleen het leven niet.

Dat blijft.