Het was alsof alle bomen en struiken applaudisseerden toen ik naar de regen luisterde en me af vroeg wie ze eerden?

Wat is het waard om te eren?

Is niet elke schakel, hoe minuscuul ook, belangrijk?

Is het succes niet te verdelen onder alle onderdelen? Zijn de figuranten niet even belangrijk als de acteurs?

Ondersteunen ze niet de acteurs op de set zodat dezen kunnen schitteren?

Is gezelligheid niet een verzameling van verschillende elementen die in relatie met elkaar de sfeer bepalen?

Mooie verlichting, leuke muziek, vriendelijke mensen, lekkere versnaperingen en drank, goede temperatuur, mooie omgeving, comfortabele zeteltjes ...

De waslijst van taken en verantwoordelijkheden lost zich zelden op. Elke dag komen er steeds weer nieuwe dingen bij zodat je lijstje nooit leeg geraakt.

Dat is voor iedereen zo.

Zelfs de gepensioneerden hebben het druk.

Ouder worden betekent hoe langer hoe meer leren leven met vergankelijkheid.

En zolang we vergankelijkheid als de weg naar het einde beoordelen zal het ons afschrikken.

Heb je al gemerkt hoe de prachtige roos zich verslenst in een rozenbottel die het zaad in haar buik draagt van nieuwe rozen?

Hoe lang is het geleden dat je op je rug in het gras lag en naar de figuren in de wolken keek?

Ze veranderen constant van vorm.

Ruil duisternis voor licht.

Onwetendheid voor begrip.

Begrijpen voor aanvaarden.

Verzet voor overgave.

Dan verjaag je alle angst.

Want angst ontstaat in de duisternis, in de onwetendheid, in de onzekerheid, in het grijpen zonder aanvaarding.

Fluistert stilte in mijn hoofd.

Het is alsof ze mijn gedachten weg wil blazen.

Al wat ik weet.

Al wat ik vrees.

Al wat ik hoop.

Ze neemt het met haar mee als de geur van bloemen op een zomeravond.

Dit is de plaats waar je vol vreugde je adem uitblies op de blaasbloem.

Tientallen blaasbloemen die jij zaaide wachten op jou om weggeblazen te worden.

Maar je bent weg.

Weggeblazen als een blaasbloem.

Ik sta stil en denk aan jou.

Als we teveel bezittingen hebben bezitten wij de voorwerpen niet meer maar bezitten de voorwerpen ons.

Om niet in de val van hebben terecht te komen moeten we ons bevrijden door weg te geven.

Opruimen wat we dubbel hebben. Weggeven wat we al lang niet meer gebruiken.

Door gebrek aan zelfvertrouwen en aan innerlijke rust omringen we ons met dingen die van ons zijn. Bezittingen noemen we dat.

Het is alsof we ons zonder al die voorwerpen hulpeloos naakt voelen.

We kleden ons met bezittingen en krijgen zo het gevoel dat we iemand zijn.

Fluistert stilte in mijn hoofd.

Het is alsof ze mijn gedachten weg wil blazen.

Al wat ik weet.

Al wat ik vrees.

Al wat ik hoop.

Als we iets kunnen aanleren dan kunnen de ook iets afleren.

Want iets afleren kunnen we aanleren.

Om iets af te leren hebben we sterke argumenten nodig of pijn.

Zolang iets aangenaam is en onschadelijk missen we de reden om iets af te leren.

Door iets aan te leren vergroten we onze kennis of onze vaardigheden terwijl afleren het wegnemen is van een gewoonte of een gedrag dat we ons toegeëigend hebben.

Iets afleren kost veel meer moeite dan iets aanleren want je moet actief jezelf dwingen om je gedrag te veranderen.

Het leven is een strijd zei ze.

Het is waar dacht ik.

Maar wie is de strijder?

Strijdt het leven tegen mij of strijd ik tegen het leven?

Is het leven niet gewoon wat het is?

En heb ik daar moeite mee?

Is het niet een strijd die ik voer met mijn verwachtingen en mijn dromen?

Ik hoef helemaal niet te strijden met het leven. Het leven eist geen onmogelijkheden van mij.

Ik ben de eisende partij.

Er is een groot verschil tussen een leven dat gevuld is met kunst en met levenskunst.

Kunst is een emotionele taal.

Door beelden, beweging of geluid spreekt de kunstenaar ons aan en brengt hij ons een emotionele boodschap die ons begrip te boven gaat. Ons analytisch brein wordt uitgeschakeld en ons hart wordt aangesproken.

Ook in poëzie zal de dichter beelden scheppen die tussen de woorden tevoorschijn komen zoals de zanger boventonen creëert met zijn zangtechniek. Kunst kan ons in die mate beroeren dat we er rustig van worden.

De kunstenaar doorleeft de gevoelens en de frustraties en uit ze door zijn kunstwerk en de kunstminnaar proeft er een beetje van en geniet.

Kunst kan een pleister zijn op de wonden van je leven en stilzwijgend troosten.

We hebben geen controle over wat ons van buitenaf allemaal overkomt, maar we kunnen wel bepalen hoe we binnenin de ervaringen willen waarnemen.

Dank zij analyse en overdenking kunnen we ons reptielenbrein beheersen.

Onze spontane reacties en reflexen laten we gewoon toe en we erkennen dat ze voortkomen uit ons overlevingsmechanisme. We laten echter niet toe dat ze onze geest verder beheersen en ons hele wezen meeslepen in onbeheersbare reacties of gevoelens.

Met onze geest van intelligentie en relativering dwingen we die impulsen op de achtergrond en verzachten we onze geest met redelijkheid en verstandelijke overwegingen.

Jullie zullen nooit het Paradijs bereiken tot wanneer jullie gelovigen worden, en jullie zullen nooit gelovigen worden tot wanneer jullie van elkaar houden. Zal ik jullie leiden naar iets dat ervoor zal zorgen dat jullie van elkaar houden? Verspreid groeten van vrede onder elkaar.”

Deze uitspraak is recht en direct.

Mohammed wist dat de meeste gelovigen gelovig waren omdat ze naar het paradijs verlangden. De verwachting om beloond te worden met een plaatsje in het paradijs zorgde ervoor dat ze de regels die de religie hen gaf zo goed mogelijk trachten op te volgen.

Ze zijn weg.

Mijn vader en mijn moeder.

Ze zijn weg.

Anders dan vroeger toen ze weg gingen, dan konden ze terug komen.

Dat deden ze toen ook niet.

Ze bleven weg.

We willen ons gevoel van eenzaamheid weg nemen door anderen op te zoeken. Dit samen zijn vertroost ons eenzaam hart, maar de diepe eenzaamheid die blijft.

Daarom moeten we de innerlijke reis aanvatten.

De reis naar onszelf. Het woord ons-zelf verraadt reeds een beetje wat er gebeurt als we uiteindelijk bij onszelf zijn aangekomen.

Hoe dichter we de kern van ons wezen bereiken dank zij meditatie, eenzame wandelingen, yoga en overdenkingen, hoe groter de verbinding wordt met al het andere en al de anderen die een deel uitmaken van wie we zijn.

Wetenschappers ontdekten dat knuffelen het gehalte aan het hormoon cortisol dat bij stress vrijkomt, vermindert.

Er komt oxytocine vrij.

Het lijkt een belangrijke rol te spelen bij het verbinden van sociale contacten met gevoelens van plezier. Het speelt een centrale rol bij moederbinding, vriendschappen en romantische interacties.

Dit versterkt onze immuniteit voor ziekten en verlaagt onze bloeddruk.

We worden er letterlijk rustiger van.

Het liefdevol omarmen van elkaar is een mooie uiting van vertrouwen en verbondenheid. Je stelt je kwetsbaar open naar elkaar.

Verbinding is hetgeen liefde steeds bewerkt. Het is het tegendeel van twist en scheiding.

Toen ik voor het eerst op een miezerige dag met een vliegtuig door de wolken vloog en de witte zee van wolken onder mij zag schitteren in de zon begreep ik de uitspraak: achter de wolken schijnt de zon.

Het is een moedgevende uitspraak die ons erop wijst dat achter de problemen waarmee we kampen de bevrijding en de vreugde schijnt.

De dag dat we alles weten hoeven we geen vragen meer te stellen omdat we alles weten.

De dag dat we alles weten dan zijn er geen contradicties meer omdat die er zijn omdat wij niet alles weten.

De dag dat we alles weten denken we niet meer omdat denken zoeken is naar de waarheid.

De dag dat we alles weten zijn alle onzekerheden en angsten weg.

Hoe lekker is het om je te laten opwarmen door de gloed van de kachel.

Sommige mensen kunnen hartverwarmend zijn. Ze stralen een warme gloed uit waaraan je jezelf kan opwarmen. Soms lijkt het of de wereld kil en koud en onverschillig is geworden rondom ons. De vele conflicten, ruzies en oorlogen vullen de nieuwsberichten en mochten we er niets tegenover zetten dan bepalen ze de atmosfeer van je dag.

Ik ontmoet alsmaar meer mensen die me zeggen dat ze niet meer naar de nieuwsberichten luisteren omdat ze die negativiteit niet langer verdragen.

Door je te omringen met lieve en attente mensen blijf je in de gloed van de liefde. Ook je huisdieren kunnen je vaak die gloed van liefde geven die voldoende is om je goed te voelen.