Omdat de meesten onder ons zich niets herinneren van wie we waren voor we geboren werden, nemen we aan dat onze geboorte het begin is van ons bestaan. Daardoor nemen we ook automatisch aan dat onze dood het einde is van ons bestaan, want wie gelooft in geboorte gelooft meestal ook in de dood. Door het geloof in de geboorte ontstaat het begrip “ik“ en tevens het begrip “nu“ Individualisme en tijd .

Door het geloof in de dood ontstaat de overtuiging dat het “ik” verdwijnt en dat jouw tijd stopt. Hetgeen we zintuiglijk kunnen waarnemen nemen we aan als waar .

Het succes van facebook, instagram en Twitter ligt erin dat we het gevoel krijgen dat andere mensen naar ons verhaal luisteren, dat we iets te betekenen hebben en dat ons leven zin heeft. Zonder mensen die ons aandacht geven lijkt ons leven leeg, alsof we alleen op de wereld zijn.

De nood om tot een gemeenschap te behoren zit in onze genen geschreven en is een natuurlijke behoefte.

Gewaardeerd worden.

Bemind worden.

Gekend zijn.

Bij meeste mensen vormt de intensiteit van de vreugde een contrast met de zorg en de moeite van het dagelijkse leven . Verdriet en geluk hangen aan elkaar als een Siamese tweeling. Het duurzame geluk echter staat niet in relatie met verdriet. Het is enkel nog mogelijk om terug te keren tot de wijsheid van het leven en kennis te krijgen van wie we zijn, dankzij de drie wijsheidsinstrumenten . 1 Horen en luisteren 2 Reflectie en studie

3 Meditatie met een nieuwe levenshouding

Elke negatieve gedachte zal zich als een vijandig element naar het doel van de gedachte richten. Van zodra je negatief over een ander denkt zend je die vijandige gedachte naar hem uit. Hoe goed ook dat je tracht jouw negativiteit te verstoppen, de negativiteit zal opgemerkt worden. En negativiteit werkt als hout dat je op een vuur werpt. De spanning wordt als maar groter en keert zich terug naar jou.

Je oogst wat je zaait.

Gedachten zijn daden in zaadvorm.

Onwetendheid is het wapen waarmee je de scherpe kogels van gedachten afvuurt naar de ziel van de anderen.

“Het komt wel goed “zeggen de meeste mensen als ze elkaar troosten.

Uiteindelijk komt ook alles wel goed.

Soms wel langs moeilijke en pijnlijke wegen , maar je mag steeds verwachten dat alles tijdelijk is. Zowel het goede als het slechte wat je overkomt . Daarom moet je niet te opgetogen zijn in de goede perioden of je niet teneergeslagen voelen in de slechte perioden van het leven . Best is om in de beide perioden je ervan bewust te zijn dat niets blijvend is en dat de situatie zal veranderen.

Meditatie maart 2020

Als een oranje knipperlicht gaan de dagen open en toe.

Het waarschuwt ons voor gevaar.

Het gevaar om zinloos oud te worden en als een oude rivier te verzanden aan de oevers van het geluk en het verdriet.

De oranje ochtendzon kroont de opkomende dag als een nieuwe koning die mag heersen over de tijd. Elke morgen is een onbeschreven blad.

Door meditatie worden we één met een moment. Het onmeetbare kleine ogenblik dat tijdloos groot is en oneindig. Ruimte en tijd zijn begrippen van de wereld waarin we opgroeiden. Ze liggen buiten onszelf.

Tezelfdertijd verdwijnen we uit ons ego en verschijnen we in de grote gemeenschap van Zijn.

In het begin lijkt het erop dat we knipperen als een lamp die slecht contact heeft. Aan en uit. In de gemeenschap of in onszelf.

Ze zijn niet bedoeld om ons te plagen of ons te vernietigen. Ze zijn bedoeld om ons te verlossen.

Hoe moeilijk dit ook klinkt in je oren.

Tegenslag en ongeluk zijn de middelen die de liefde gebruikt om je uit de slaap van de onwetendheid te halen en je te verlossen uit je blindheid.

Je behoort tot de gemeenschap van liefde. Tot dat grote geheel dat niet te scheiden is.

In je onwetendheid loop je ervan weg zoals een verdwaald kind.

Hier op onze planeet van dualiteit heeft alles een keerzijde.

Wit heeft zwart.

Koppigheid heeft doorzetting.

Gierig heeft zuinig.

Mooi heeft lelijk.

Het ene draagt het andere.

Alleen liefde bezit geen tegendeel.

Liefde is volmaakt onschadelijk. Er is niets dat gevaarlijk of fout zou kunnen zijn in de liefde.

De wereld die we zien is de wereld die we zijn.

Wie we vandaag zijn is het resultaat van onze gedachten, van onze conclusies en van onze visies.

We zien de wereld zoals we denken en concluderen dat hij is.

Conclusies worden uit oordelen gebouwd.

Verlichte geesten zullen ons dan ook vragen om niet meer te oordelen.

Het oordelen verblindt ons voor de werkelijkheid en plaatst er illusies voor in de plaats. Onze illusies worden onze werkelijkheid en zo dwalen we steeds verder weg van wat is.

Stel je voor dat heel jouw lichaam en al jouw organen van glas zouden zijn. Dan zouden we het landschap tijdens onze wandeling door ons lichaam kunnen zien. Het licht zou geen schaduw geven maar door ons heen schijnen als waren wij er niet.

De zuurstof die buiten ons lichaam is zou ook in ons lichaam zijn zonder onderbreking.
Deze vergelijking kunnen we gebruiken om te begrijpen dat het leven een energie is die zowel buiten als in ons lichaam stroomt.

Het zwaarste gevecht dat je moet voeren, is het gevecht met jezelf.

In de vroegere tekenverhalen zag je de hoofdfiguur twijfelend naar twee tekstballonnetjes kijken. In het ene ballonnetje stond een vuurrode duivel hem aan te sporen om het verkeerde te doen en in het andere ballonnetje wees een mooie witte engel hem op de goede keuze.

Het is een beeldend voorbeeld van wat ik bedoel met het gevecht met jezelf.

Het is alsof je uit twee personen bestaat die constant onder elkaar compromissen moeten afsluiten.

Met jouw schoonheid kus je telkens weer mijn ziel.

Indrukwekkend met je ochtendgloed of breekbaar als de ontluikende akelei.

In je stilte leer je me luisteren en vertel je me al wat je weet.

Met je regen verfris je mijn gelaat en vervang je mijn zoute tranen door zoete druppels van liefde.

In je ogen zie ik voorbij de horizon van wie ik dacht dat je was en ontdek ik mezelf in de verte.

We leven in een tijdperk van individualisme.

Het ik, ‘mij’ en ‘mijn' staan centraal.

Al het andere draait daar omheen.

Deze levenshouding zet ons uit de kracht van de eenheid en maakt ons kwetsbaar.

'Ik tegenover de anderen' schept rivaliteit, competitie, scheiding, eenzaamheid, vijandschap en angst.

We hebben ons in een onmogelijke positie gezet, ver weg van harmonie, vrede en liefde.

We hebben zelfs een allergie ontwikkeld tegen elke mogelijke vorm van Goddelijkheid.

Energie visualiseert zich in beweging, geluid of licht. De energie die we verbruiken vermeerdert zich door de beweging. 1 plus 1 is 3. Deze vermeerdering laat toe dat er nooit een einde komt aan de bron van de energie.

Ook de zon is al miljarden jaren een enorme explosie van energie, en zoals alle levensvormen in dit leven een begin en een einde kennen, zal ook zij uitdoven.

Je kan zonder geloof niets waarnemen. Wat je waarneemt is wat je interpreteert wat het is, anders neem je het zelf niet waar.

Al hetgeen je onbekend is zal je, nadat het je overkomen is, interpreteren.

Je zal het benoemen, vergelijken met andere reeds gevormde interpretaties die je uit ervaringen haalde, en je zal het opslaan in jouw gedachtebank.

Het absolute is compleet en perfect en zonder dualiteit.

Volstrekt volledig.

In het Nederlands is het woord ‘volledig' het mooiste woord dat ik ken.

Het betekent enerzijds compleet, voltallig of absoluut. Het toont ons één geheel in een perfecte harmonie, zonder tegenstrijdigheden.

Anderzijds bestaat het woord ‘volledig’ uit twee tegenstrijdigheden: 'vol' en 'ledig'.

Sommige gewoonten of karaktereigenschappen en sommige gedachten kunnen wij niet uit ons hoofd zetten. Wat we ook doen en hoe sterk we ook wensen om er vanaf te geraken, het lijkt een onoverwinnelijke eigenschap in onszelf te zijn waarvan we niet verlost geraken. Het is alsof er in ons een bezetene, obsessieve persoon woont die meester van ons is en onze geest dwangmatig en willoos maakt.

 Een persoon die ergens door geobsedeerd is, kan de gedachten niet uit zijn hoofd zetten, hoewel hij of zij dit meestal wel wil. Het dwangmatig denken leidt vaak tot dwanghandelingen en verslavingen.

 Mijn vriend Paulus beschrijft in een van zijn brieven aan de Korintiërs dat hij kampte met een doorn in zijn vlees.

Siddhartha is de naam van Boeddha.

Die naam betekent wensvervullend.

Het was de diepe wens van Mäyädevi, de moeder van Siddhartha om een kind te krijgen. Ze was al twintig jaar kinderloos.

Ze koos die naam omdat haar wens eindelijk vervuld werd.

 Maar Boeddha vervult de wens van al diegene die op zoek zijn naar het geluk.