‘Ik mediteer al jaren, maar ik ben nog steeds niet veranderd, hoe kan dat?’

Dat komt omdat er een kloof is tussen je spirituele beoefening en je dagelijkse leven. Het zijn twee gescheiden werelden die niets met elkaar te maken hebben. Je moet trachten je dagelijkse leven te doordrenken met de kalmte en de vrede die je tijdens je meditatie ondervindt. Laat je ‘aandachtig zijn’ zich verderzetten op weg naar je werk. Als je voor de verkeerslichten of in de fille staat, of terwijl je eet. Korte momentjes van bewust bezig zijn met al wat je doet. Tussen twee telefoongesprekken even diep in en uitademen en jouw omgeving waarnemen of naar buiten kijken hoe de wolken eruit zien of hoe de bomen schaduw werpen op de huizen.

We moeten aandacht besteden aan de pauze.

De pauze tussen twee gedachten, of de pauze tussen twee zinnen in een gesprek.

De pauze tussen de tonen van de muziek.

De pauze als je iemand in de ogen kijkt.

Als je aandacht besteedt aan de pauzes, geef je aandacht aan de stilte tussen de acties.

De pauzes zijn de kloven in de gletsjer waar je in kan vallen en die je in de buik van de ijsberg brengen waar je niets meer hoort dan je eigen adem.

De stilte is de enige baarmoeder van het geluid.

Bestaat er zoiets als de duivel of de hel?

Wie in goedheid en liefde gelooft, kan zich dat bijna niet voorstellen. Jezus werd door de duivel bezocht toen hij zich had teruggetrokken op een eenzame berg om te vasten en te bidden. Na veertig dagen ontbering daagde de duivel Jezus uit om stenen te veranderen in brood en zo te bewijzen dat hij de zoon van God was. Het was de duivel die hem vroeg om voor hem te knielen in ruil voor alle rijkdom en koninkrijken van de wereld.

De Japanse duizendknoop is een van de koppigste onkruiden die in je tuin al je andere planten de plaats afneemt en hij wordt bij een van de meest invasieve planten van de wereld gerangschikt. Zelfs de sterkste onkruidverdelgers krijgen hem niet weg . Het enige middel is koppiger zijn als de plant en hem telkens hij uit de grond naar boven komt weg te kappen. Ook netels en distels krijg je zo weg uit je tuin.

Even zo moeten wij mensen koppig blijven strijden tegen onze verslavende gewoonten en negatieve gedragingen die spontaan uit onszelf ontstaan en waartegen wij precies geen verweer hebben.

Hoe deze negatieve instellingen of gewoonten in ons gekomen zijn speelt in feite geen rol. Daar kunnen wij met langdurende therapie naar gaan zoeken en ons blauw betalen aan psychologen.

Natuurlijk heeft elk gesprek wel ergens zijn effect , maar uiteindelijk gaat het erover als je merkt dat je gedrag niet toelaatbaar is voor de anderen of je er telkens opnieuw van in de put zit, dat je de negativiteit moet bestrijden.

In mijn hart zit een bolletje verdriet.

Ik weet het zitten en weet wat er allemaal in dat bolletje zit. Het heeft eindelijk een plaatsje gevonden op de bodem van mijn hart. Ik negeer het want dat bolletje is vruchtbaar als een zaadje en kan als ik er aandacht aan schenk opnieuw ontkiemen.

Onder in de lade ligt er een fotoboek, sindsdien nooit meer geopend . Als ik het zou openen dan open ik ook mijn bolletje verdriet dat in mij leeft.

Het verleden moet ik laten liggen, dat ligt achter mij verpakt in bolletjes verdriet.

Zelfs mijn mooiste herinneringen vormen de achtergrond van mijn gemis.

Kan je je voorstellen hoe moeilijk ik het had toen ik probeerde een blik te openen zonder blikopener.

En toen het me eindelijk gelukt was kwam ik tot de bedenking dat het jaren duurde alvorens mijn blik op het leven geopend was.

Mijn blik was ook ingeblikt.

Vastgezet en ingeblikt door mijn verstand.

Mijn blik opende pas nadat ik mijn verstand had genegeerd en de stem van mijn geweten ontdekte .

Mijn verstand werd gevormd door mijn opvoeders maar mijn geweten niet, dat bestaat op zich.

Alles is subjectief.

En daarom is alles op de een of andere manier te verklaren.

Wetenschappers trachten zo neutraal mogelijk aan hun studie te beginnen maar beoordelen toch meestal de dingen vanuit het bevattingsvermogen van hun brein en vanuit hun zintuiglijke waarnemingen.

Wat was er nu eerst , de kip of het ei ?

Weet jij het ?

Darwin verklaart in zijn evolutietheorie dat de voormoeder van de kip een ei legt waaruit de kip ontstaat. Die voormoeder is geen kip , het is een ander dier dat wel wat eigenschappen bezit van de huidige kip . Dus vanuit die redenering was er eerst het ei.

Dit voorbeeld geef ik om aan te tonen dat je aan wat dan ook een uitleg kan geven zoals jij denkt.

Het water van de stroom glijdt voorbij.De weerspiegeling blijft staan.

Ook zo is de waarheid.

Ze staat stil op de beweging van mijn gedachten.

Het zijn mijn gedachten die glijden van het verleden naar de toekomst en de belevenissen op een rijtje zet, achter elkaar, als duizenden puntjes, op een tijdslijn. Puntje na puntje.

Moment na moment.

Tot al die puntjes een lijn vormen.

Het leven is alleen maar werkelijkheid en levend in het NU.

Alle andere tijden zijn gedachten.

Het NU is dit moment. Het moment terwijl je dit leest.

De enkele minuten geleden zijn voorbij en komen nooit meer terug. De enkele minuten die nog moeten komen zijn nog onbestaand. Alles is mogelijk in de toekomst, dus die toekomst is af te wachten en lang niet zeker.

Tijdens mijn wandeling kruiste ik een herinnering.

Ik stopte en keek.

Ik zag mezelf, 40 jaar jonger, wandelen in de andere richting.

Ik begroette mezelf maar je herkende me niet.

Maar ik herkende je wel, een jonge dynamische man.

Wil je vroeg me of ik je kende.

Ik kon je onmogelijk vertellen dat ik je herkende wil jij had mij nog nooit ontmoet en het was voor mij onmogelijk om je uit te leggen dat jij mij was, toen ik jong was.

Daarom antwoordde ik je dat jij erg leek op iemand die ik kende.

“Nu je het zegt” zei je “jij lijkt ook op iemand die ik ken, ik kan me hem gewoon op dit moment niet meer herinneren”

Als je geest het druk heeft dan heeft je wereld het druk.

Waar je geest zich op concentreert dat zie je, al de rest zie je niet.

De wereld weerspiegelt de toestand van je geest.

Heb je al eens met een zaklantaarn in een oude kelder rondgelopen? Daar waar de lichtbundel op schijnt dat zie je en al de rest blijft door de duisternis verborgen.

Zo werkt onze geest als hij verduisterd is.

Twijfels, zorgen en angsten zijn als donkere wolken die het licht van je geest bedekken en er duisternis op werpen.

Maar hoe raken we van die zorgen en twijfels en angsten verlost?

Wie kan ons daar mee helpen?

De verlichte geesten.

Ik ontmoet veel mensen die met een schuldgevoel kampen.

Het is een emotionele pijn die door een overtuiging wordt gevoed en die je hebt aangenomen als de waarheid.

Spijtig genoeg worden de meeste mensen getraind om schuldgevoelens te kweken . De opvoeding is gebaseerd op de principes van dit is goed en dit is fout. Goed wordt van kleins af aan beloond en geprezen en fout wordt gecorrigeerd met straf of met afkeuring of zelfs met afwijzing. Dikwijls gebruiken de opvoeders de techniek om je te manipuleren door middel van schuldgevoel. “ zie je nu hoeveel verdriet je me hebt aangedaan” bijvoorbeeld of “ door jouw schuld zijn we nu te laat en kunnen we niet meer....”

Gevoelige en liefdevolle personen zijn zeer kwetsbaar voor deze manipulaties en nemen snel de schuld of de verantwoordelijkheid op zich.

Het is nu, ik opnieuw op die bank zit in de schaduw van de boom ,dat ik je het ergste mis.

Wij zaten zwijgend naast elkaar.

We hadden al zo veel gepraat.

We genoten van dat moment , de omgeving en ons samen zijn.

Als ik mijn ogen sluit is het alsof we terug naast elkaar zitten en we straks samen zullen opstaan.

Hoe mooi kunnen sommige momenten toch zijn.

Meestal achteraf beseffen we dat pas .

Alhoewel ik toen op de bank intens besefte dat ik dat moment naast jou nooit zou vergeten.

Ik heb je alles gezegd wat ik je wilde zeggen , daar ben ik nu blij om.

Want toen op de bank gaf de stilte mij de kans om het te zeggen.

Dat jij mijn mooiste ontmoeting was.

Ik herinner mij dat ik als kind op een draaimolen zat met grotere jongens die veel te wild waren en ik was bang en riep ; “stop ik wil er af ! “

Nu heb ik dat gevoel soms nog als ik zie hoe de wereld rondom mij draait.”Stop ik wil er af! “

De Nederlandse schrijver ,Hans Stolp schrijft dat we met zoveel mensen te samen in deze tijd leven omdat dit unieke tijden zijn. Hij noemt het een eindtijd . Een tijd waarin iets fundamenteel zal veranderen.

Hij schrijft dat wij onze reïncarnatie hebben geregeld om deel te kunnen nemen aan deze uitzonderlijke tijden.

Stand houden in de wereld van vandaag is niet vanzelfsprekend.

Wij die van nature op zoek zijn naar innerlijke rust en vrede,noemen die behoefte :”op zoek zijn naar het geluk. “

Ieder zoekt dit geluk op zijn manier. De ene zoekt het in vriendschappen en relaties, de andere zoekt het in succes en prestaties, nog een ander in bezittingen en comfort. Nog anderen koppelen het geluk aan zekerheden en velen zoeken het in sensatie en in macht.

Zolang we op zoek zijn naar geluk , zijn we in feite mistevreden met wat we hebben en met wie we zijn.

Alle vreugde in de wereld komt voort uit de wens dat anderen gelukkig mogen zijn.

Alle pijn in de wereld komt voort uit de wens dat ik zelf gelukkig mag zijn.

Elke vreugde is afkomstig uit de eenheid.

Elke pijn is afkomstig uit het individualisme.

Een ander woord voor eenheid is liefde.

Een ander woord voor individualisme is afscheiden.

Plezier hoort bij ons ego.

Vreugde hoort bij onze ziel.

Jezelf onderschatten of jezelf overschatten is een vorm van zelfbedrog. Jezelf overschatten houdt in dat je:

• te weinig kennis hebt van eigen beperkingen

• te weinig zicht hebt op eigen valkuilen

• jezelf hoger inschat dan anderen doen

• je weinig realistisch bent over je eigen mogelijkheden

• je met een roze bril naar jezelf kijkt en daardoor jezelf wellicht gaat overvragen

• je vaker teleurgesteld bent omdat je ergens niet voor gevraagd wordt, of omdat mensen je niet zien staan

• jezelf misleidt door jezelf overdadig te bewonderen

We nemen aan dat de oermens ongeveer driehonderdduizend jaar geleden op het toneel verscheen. Het verstand van de mens heeft zich al die duizenden jaren verder geëvolueerd tot wie we nu zijn. Een wezen dat voornamelijk nog denkt, maar bijna niet meer voelt, dat het leven een groot geheel is dat van elkaar afhankelijk is. Ons verstand heeft een nieuwe identiteit aangenomen: ‘de zelfstandige mens’.

De moeilijkste vorm van liefde is de liefde voor jezelf. Liefde voor de natuur, voor de aarde, voor de dieren, voor de bomen en de bloemen, voor andere mensen, is gemakkelijker op te brengen dan liefde voor jezelf. Liefde bezit geen egoïsme, en het is over die zuivere liefde dat ik nu praat. Juist daarom is het zo moeilijk om liefde te hebben voor jezelf. Ons lichaam en onze geest hebben nood aan verzorging en dat vraagt aandacht en tijd. De juiste verhouding vinden van die aandacht en die tijd is juist de moeilijkste opdracht, want redelijk snel kan egoïsme de verhouding verstoren. Als we liefde geven aan mensen, dan krijgen we er genegenheid of dankbaarheid, of zelfs liefde voor terug. De zuivere liefde die belangeloos is en die bestaat uit een grote behoefte om te delen en te geven, zonder voorwaarden of zonder verwachtingen om er wat ook voor terug te krijgen, is gemakkelijker te geven aan een ander dan aan jezelf. Het lijkt een contradictie, liefde hebben voor jezelf.

Liefde is onvoorwaardelijk verbonden aan rechtvaardigheid en aan de waarheid. Die drie zijn onafscheidelijk verbonden in één.

Dat betekent ook dat de daders van bedrog of geweld gestraft moeten worden voor de daden die ze pleegden. Inwendig moeten we ze vergeven voor de onwetendheid die aan de oorzaak van hun daden ligt, maar de kwaadaardige feiten die ze pleegden moeten gestraft worden.

Alleen wat niet geboren kan worden, is onsterfelijk. Want al wat geboren wordt, zal sterven. Probeer te ontdekken wat het is, dat nooit slaapt en nooit waakt en waarvan ons ik-gevoel een flauwe weerspiegeling is. Dit ontdek je alleen maar door je er met hart en ziel op te richten. Zonder verlangen om dit te kennen kan je de energie en de aandacht niet vinden om te zoeken. Het geheim van succes is doorzetting.