In Strijd Met Je Verlangens

Verlangens die niet verdwijnen nadat ze bevredigd zijn, zijn in strijd met zichzelf en zullen niet worden vervuld. De honger blijft in je woeden. We kunnen het een obsessie noemen of een verslaving: een onlesbare dorst naar een onvervulde of onbereikbare behoefte die ons tergt en gijzelt. Deze verlangens pijnigen ons en overschaduwen onze redelijkheid.

Achter die verlangens schuilt een diepere oorzaak. De behoefte heeft een andere oorsprong die we niet zomaar kunnen achterhalen. Wij mensen zitten complex in elkaar en we dragen veel onbekende trauma’s met ons mee, geërfd van onze voorouders of opgedaan in onze eerste levensjaren. Die trauma’s vertalen zich in angsten of in verschillende behoeften. Zolang we de diepere betekenis van onze spontane behoeften niet begrijpen, zullen die trauma’s ons leven blijven beheersen.

Hartstocht doet pijn, medeleven nooit. Het hele universum staat achter een verlangen dat voortkomt uit medeleven.

Hoe aantrekkelijk sommige verlangens ook lijken, ze zijn vaak illusies die geluk beloven. Verlangens projecteren zich altijd in de toekomst, met de verwachting dat we innerlijke rust en vrede zullen ervaren als we dit of dat doen. Hoe vaak verwachten we dat geluk van buitenaf komt of dat anderen het ons brengen? Zolang we ons geluk en onze innerlijke vrede niet in onszelf vinden, zullen we vruchteloos blijven verlangen naar iets van buitenaf. Zolang we vrede en rust in de toekomst zoeken, zullen we ze missen omdat alle vrede en rust zich in het huidige moment bevinden en niet in het verleden, niet in de toekomst, maar alleen in het Nu.

Het accepteren van het Nu als het beste moment in je leven maakt je vrij van verlangens. Deze overgave aan wat is, brengt je naar die stille vrede in jezelf. In het begin lijkt het misschien onmogelijk om gelukkig te zijn zonder verlangens, dromen, of verwachtingen, maar al snel zul je merken dat die stille innerlijke rust eigenlijk hetzelfde is als gelukkig zijn.

Meditatie 11 mei 2024